Τουρκία: Πώς η Άγκυρα επιχειρεί να εργαλειοποιήσει την τρομοκρατική επίθεση στην Αεροδιαστημική Βιομηχανία

Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στην Άγκυρα, που άφησε πίσω της πέντε νεκρούς και περισσότερους από 20 τραυματίες, σημειώθηκε μόλις μερικές ώρες μετά την τοποθέτηση-«βόμβα» του ακροδεξιού εταίρου του Ερντογάν, Μπαχτσελί, πως ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο ιστορικός Κούρδος ηγέτης του PKK, μπορεί να μιλήσει μέχρι και στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, εάν δημόσια καταδικάσει την τρομοκρατία και δηλώσει πως το κόμμα που υπηρετεί ακόμη και έγκλειστος διαλύεται.Λίγα λεπτά μετά την επίθεση, τα πρώτα πλάνα από κάμερες ασφαλείας «πλημμύρισαν» τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο σύνολό τους τα μέσα στην Τουρκία έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στη γυναίκα που, κραδαίνοντας το ημιαυτόματο όπλο της, έσπειρε τρόμο και θάνατο στην Άγκυρα. Σχεδόν με απόλυτο συντονισμό με τη διαρροή-δημοσίευση των κρίσιμων για τις έρευνες της τουρκικής αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας πλάνων, υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης -επίσημα και όχι μέσω του περιβάλλοντός τους- έκαναν λόγο για μέλη του PKK. Η εικόνα της γυναίκας τρομοκράτη, μετατράπηκε άμεσα σε πυλώνα για το συγκεκριμένο αφήγημα. Τα μαχητικά της Τουρκίας, όπως επίσημα ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας της χώρας, χτύπησαν εχθές μετά την επίθεση δεκάδες θέσεις του PKK σε Συρία και Ιράκ.

Σήμερα, λίγες ώρες μετά το αιματοκύλισμα στην Άγκυρα και το σοκ που βιώνει η τουρκική κοινή γνώμη, ακόμη μία «σύμπτωση» ήρθε να προστεθεί στις δύο προαναφερθείσες. Ο από το 1999 φυλακισμένος στο νησί Ιμραλί στη θάλασσα του Μαρμαρά, νότια της Κωνσταντινούπολης, Οτσαλάν, δέχθηκε επίσκεψη από μέλος της οικογένειάς του. Η επίσκεψη αυτή είναι μάλιστα η πρώτη για τον Οτσαλάν από τον Μάρτιο του 2020…

Οι συμπτώσεις είναι ήδη τρεις και μάλιστα διαδοχικές μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, για να μην γεννήσουν εύλογα ερωτηματικά.

Ο τουρκικός επεκτατισμός και τα εδάφη των Κούρδων

Για να γίνει λίγο πιο ξεκάθαρο το ομιχλώδες τοπίο πίσω από το συγκεκριμένο πλέγμα συμπτώσεων θα πρέπει να αναφερθούμε στην κατάσταση που η Τουρκία έχει «οικοδομήσει» τα τελευταία πέντε -αν και υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο χρονικά παρελθόν- στα σύνορά της με τη Συρία, αλλά και το Ιράκ.

Από το 2019, η Τουρκία με την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» εισέβαλε στα εδάφη της βορειοανατολικής Συρίας. Αυτή ήταν η τρίτη ίδιου σκοπού και στόχων επιχείρηση μετά την «Ασπίδα του Ευφράτη» το 2016 και ο «Κλάδος Ελαίας» το 2018. Στόχος της Τουρκίας, σύμφωνα με τον Τούρκο Πρόεδρο, ήταν η εξάλειψη των πυρήνων του PKK που στόχευαν τις τουρκικές περιοχές.

Για την Τουρκία αλλά και τη Δύση οι μαχητές των Κούρδων είναι στη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και ο Ταγίπ Ερντογάν έχει στο παρελθόν δεκάδες φορές προειδοποιήσει πως στόχος της χώρας του είναι η εξάλειψή τους. Με την επιχείρηση του 2019 η Τουρκία επιχείρησε να πάρει στην κατοχή της μία περιοχή μήκους 480 χιλιομέτρων και βάθους 30 χιλιομέτρων, η οποία είχε τονιστεί πως δεν θα εποικιστεί αλλά η Άγκυρα θα τοποθετούσε κάποιους από τα εκατομμύρια Σύρων προσφύγων που βρίσκονταν στα εδάφη της από την έναρξη του εμφυλίου στη χώρα τους.

Μεγάλα τμήμα της συγκεκριμένης περιοχής ελέγχονται σήμερα από την Τουρκία η οποία ποτέ δεν μετέφερε στο σημείο πρόσφυγες αλλά στρατιώτες ενισχύοντας την παρουσία της στο σημείο. Αντιφατική ήταν και η στάση των ΗΠΑ στο συγκεκριμένο ζήτημα με τον τότε πρόεδρο Τραμπ να ζητά και τελικώς να αποσύρει από τη συγκεκριμένη περιοχή τις αμερικανικές δυνάμεις που μέχρι τότε διέθεταν σημαντικό αριθμό βάσεων και προσωπικού.

Σήμερα, παρά την αλλαγή στην στάση των ΗΠΑ αναφορικά με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην περιοχή με την έλευση του Τζο Μπάιντεν στο Οβάλ Γραφείο από το 2021, οι δυνάμεις της Άγκυρας εξακολουθούν να κατέχουν τα ίδια εδάφη στην περιοχή. Είναι και πάλι η κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως και στην κρίση που μαίνεται στην Μέση Ανατολή όμως που φαίνεται πως πιέζει τώρα στο τέλος της θητείας του Αμερικανού προέδρου για κάποια εξέλιξη.

Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει θέσει συγκεκριμένους όρους προς όλες τις πλευρές και ως ο άνθρωπος που χαράσσει εδώ και δεκαετίες την εξωτερική πολιτική της χώρας του φαίνεται πως έχει λάβει την απόφαση να βρεθεί μία οδός συνεννόησης με την Ουάσιγκτον. Οι «εκκλήσεις» από τον Μπαχτσελί προς τον ηγέτη των Κούρδων είναι ξεκάθαρα μία κίνηση που δεν μπορεί ο Οτσαλάν να αποδεχθεί, καθώς θα πρόδιδε τις ιδέες του σφίγγοντας το χέρι των Γκρίζων Λύκων. Το ζήτημα για την Άγκυρα είναι να δώσει αποδείξεις προς τις ΗΠΑ για το «δίκαιο» του αγώνα και των βομβαρδισμών της, ειδικά σε μία στιγμή που η ισχυρότερη χώρα στον κόσμο έχει κάνει αρκετούς συμβιβασμούς με το Ισραήλ στο ίδιο επίπεδο.