Νίκος Γκέλια: Ένας δάσκαλος μου είχε πει ότι δεν μπορώ να μιλήσω για την ελληνική ιστορία γιατί δεν είμαι Έλληνας

 Ο Νίκος Γκέλια μίλησε για την καριέρα του, την ταινία που σηματοδότησε την αρχή του στον κινηματογράφο και τα ρατσιστικά σχόλια που άκουγε στο παρελθόν.
Ο ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου.Αρχικά, για τη συμμετοχή του στο «Ναυάγιο» είπε: «Τον Απρίλιο όταν γυρίζαμε το "Μαύρο Ρόδο" μού έγινε η πρόταση για το "Ναυάγιο". Στη βύθιση του πλοίου, με δυσκόλεψαν οι σκηνές που είχαμε στον διάδρομο και υποκριτικά και πρακτικά. Αλλά η πιο δύσκολη - τουλάχιστον προσωπικά μιλώντας - ήταν η σκηνή στα βράχια, στη ξέρα, είχε πολύ κρύο».
Και πρόσθεσε: «Η ταινία “Xenia” ήταν ορόσημο στην καριέρα μου, νομίζω αυτή με έβαλε στον κόσμο του σινεμά. Σκεφτόμουν ότι πρέπει να αποδείξω ότι το αξίζω».
Στη συνέχεια, ο ηθοποιός σχολίασε: «Όντας Αλβανός εκείνη την περίοδο ήταν από μόνο του πολύ δύσκολο. Ήμουν δέκτης πολλών ξενοφοβικών φράσεων, αλλά νομίζω πως αυτό αλλάζει, έχω τεράστια ελπίδα στη νέα γενιά, στο πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, όντας πατέρας και εγώ τώρα και μακάρι να καταφέρουμε κάποια στιγμή να το εξαλείψουμε, αλλά λίγο δύσκολο. Αυτό που με είχε πειράξει τότε ή όποτε το σκέφτομαι είναι ότι ένας δάσκαλος μου μου είχε πει ότι δεν μπορώ να μιλήσω για την ελληνική ιστορία γιατί δεν είμαι Έλληνας. Δεν μιλάμε σε ένα παιδί έτσι. Δεν ξέρεις πού μπορεί να το αγγίξει και τι μπορεί να του καταστρέψει μέσα του. Είναι πολύ κρίμα. Το σημαντικό νομίζω πλέον είναι να μην γίνεται αυτό. Είναι απίστευτο το πώς η Ελλάδα έχει το δίκαιο του αίματος και όχι το δίκαιο του τόπου».

Τέλος, ο Νίκος Γκέλια ανέφερε σχετικά με ένα ευτράπελο περιστατικό: «Όταν είχαμε κάνει το "Xenia", ήμουν με τον Κώστα τον Νικούλι, και μόλις είχαμε φτάσιε στις Κάννες, και καθόμαστε και κοιτάζουμε τριγύρω που γινόταν χαμός από κόσμο και γνωστούς και διάσημους που τους έχουμε δει μόνο στο σινεμά και εμείς είμαστε δύο παιδιά που μόλις έχουμε φτάσει. Και κοιτάζει ο ένας από εδώ και ο άλλος από εκεί και μου κάνει ο Κώστας: "Ρε, ρε! Η [Μάριον] Κοτιγιάρ ρε!". Και γυρνάω και βλέπουμε τη Μαριόν Κοτιγιάρ και ακούει δύο πολύ γνωστές λέξεις, μία πολύ γνωστή ελληνική βρισιά και το όνομά της, οπότε τα συνδυάζει αυτά τα δύο και γυρνάει και μας κοίταξε κάπως προσβεβλημένη, τύπου "γιατί αυτά τα δύο είναι μαζί;". Γυρίσαμε από την άλλη και φύγαμε 20 μέτρα πιο εκεί, στη γωνία να μην μας βλέπει».