Αυτοκίνητα που πέρασαν από όλες τις διαδικασίες προετοιμασίας κοινού και εταιρείας για να προωθηθούν στην παραγωγή αλλά την «τελευταία στιγμή» αποφασίστηκε η ακύρωσή τους.Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο για μια εταιρεία να εξελίξει ένα μοντέλο και σε προχωρημένο στάδιο να «τραβήξει την πρίζα».
Το προσδόκιμο της ζωής των πρωτοτύπων, είναι συγκεκριμένο όπως και ο λόγος για τον οποίο κατασκευάζονται. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δεν «προχωρούν» πέραν της φάσης «στατικό πρωτότυπο» που συνήθως δεν έχει καν διαμορφωμένο εσωτερικό.
Είναι σημαντικά λιγότερες οι περιπτώσεις εκείνων που έφτασαν πολύ κοντά στην παραγωγή αλλά εν τέλει δεν προχώρησαν και εδώ έχουμε συγκεντρωμένες ορισμένες από τις πιο «κραυγαλέες» περιπτώσεις. Μιλάμε για αυτοκίνητα που «έφτασαν στην πηγή αλλά δεν ήπιαν νερό», αφού η πορεία τους τερμάτισε λίγο πριν εγκριθεί η παραγωγή τους.
Toyota GT86 cabrio (2013)
Ενώ το αντίστοιχο coupe προχώρησε με δόξα και τιμή στην γκάμα της Toyota, η ανοιχτή εκδοχή του μοντέλου, ενώ είχε πολύ πειστικό και απόλυτα λειτουργικό πρωτότυπο το 2013 στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης, δεν προχώρησε ποτέ. Προφανώς, και θα ήταν με τις ίδιες προδιαγραφές όπως το «κλειστό» μοντέλο, το οποίο έχει κάνει πάρα πολλούς φίλους ανά τον κόσμο, με τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά απόδοσης αλλά και επιδόσεων. Audi R8 TDΙ Le Mans (2008)
Όταν αποκαλύφθηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λος Άντζελες το 2008, το αυτοκίνητο ήταν στην πραγματικότητα ένα μοντέλο παραγωγής. Προσθέτοντας «απλά» το diesel θηρίο του Audi Q7 TDI πίσω από την καμπίνα των επιβατών, η Audi θέλησε να κεφαλαιοποιήσει την τεράστια επιτυχία που είχε στους αγώνες αντοχής με τα diesel πρωτότυπά της. Το R8 θα ήταν το πρώτο στην κατηγορία των supercars με κινητήρα diesel αλλά εν τέλει, το σχέδιο ακυρώθηκε.
MG GT (2004)
Στο ίδιο μήκος κύματος με τις περισσότερες περιπτώσεις του είδους αλλά αυτή τη φορά, από την αντίθετη φορά. Το MG GT ήταν στην πραγματικότητα ένα MG TF, με μεταλλική οροφή και -προφανώς- πολύ καλύτερο «δέσιμο» με ότι και αν αυτό θα σήμαινε για την ακαμψία του συνόλου. Η απόδοση του κινητήρα ήταν 200 ίπποι και η MG ανακοίνωνε πως το μοντέλο της θα μπορούσε να φτάνει τα 100 χλμ./ώρα από στάση σε χρόνο μικρότερο των 6,0 δευτερολέπτων.
Ford Fiesta RS (2004)
Ο ενθουσιασμός από την παρουσία του πρώτου Focus RS στις αγορές, έκανε τη Ford να προχωρήσει ένα πλάνο για επέκταση της γκάμας RS και στη μικρότερη κατηγορία. Το Fiesta RS Concept, παρουσιάστηκε το 2004 στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης, δίνοντας «ελπίδες» στους φίλους της μάρκας για κάτι οδηγικά διασκεδαστικό, ικανό σε επιδόσεις και πιο προσιτό σε σχέση με το μεγαλύτερο Focus.
Το Fiesta RS προοριζόταν για απόδοση ισχύος 190 ίππων, που θα ταίριαζε με το «φουσκωμένο» αμάξωμα με τα έντονα τόξα πάνω από τους τροχούς. Η σχέση κόστους/ τιμής του μεγαλύτερου Focus RS που ήταν ήδη στην αγορά, δεν ήταν αυτό που θα περίμενε η Ford και με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασίστηκε η ακύρωση της συνέχειας του project Fiesta RS.
Lancia Fulvia (2003)
Πρόκειται για ένα από τα γνησιότερα «What if» της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η σύγχρονη για το 2003, Fulvia, ίσως ήταν αυτό που θα έφερνε πίσω τη λάμψη της Lancia σε όλο της το μεγαλείο. Ίσως, να έφερνε στα ταμεία την «άνοιξη» που τόσο πολύ έλειψε από την Ιταλική premium μάρκα.
Κάνεις δεν θα το μάθει, μια και παρά τα πολύ ένθερμα σχόλια που αποκόμισε το πρωτότυπο όταν παρουσιάστηκε, η Lancia δεν προχώρησε (πιθανότατα λόγω έλλειψης πόρων) την αναβίωση της Fulvia. Έτσι μας έχει μείνει μόνο η -ακόμα και σήμερα- αξιοθαύμαστη εικόνα του πρωτοτύπου, για να αναρωτιόμαστε.
Volkswagen W12 (1997)
Η Volkswagen έκανε κάτι πολύ ιδιαίτερο με το νέο της -τότε- κινητήρα το 1997. Χρησιμοποιώντας τον ως αφορμή, δημιούργησε ένα supercar με τον κινητήρα στο κέντρο και με πολύ «φόρα» για να το διαθέσει στην παραγωγή. Σε εκείνο το πρωτότυπο, ο κινητήρας είχε χωρητικότητα 5,6 λίτρων αλλά λίγο αργότερα η χωρητικότητα αυξήθηκε στα 6,0 λίτρα, ενώ ακολούθησε και η παρουσίαση ενός roadster πρωτότυπου.
Τότε ήρθε όμως η καταλυτική παρέμβαση του αφεντικού, Ferdinand Piech, που είχε αποφασίσει πως τα ακραία υπεραυτοκίνητα θα τα κατασκεύαζε μόνο η Bugatti στον Όμιλο VW. Κάτι που έμελλε να αποδειχτεί με λίγη καθυστέρηση, το 2005 και τη Veyron με τον W16 των 8,0 λίτρων.
Opel Calibra Cabrio (1992)
Ένα μεγάλο μέρος από τη συνολική παραγωγή των Calibra κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο της Valmet στη Φινλανδία. Εκεί έγινε και το εν λόγω «πείραμα» με την παρουσίαση της ανοιχτής εκδοχής του μοντέλου που συνδυαζόταν με κινητήρα χωρητικότητας 2,0 λίτρων. Για λόγους περιορισμένης ακαμψίας, επιβλήθηκε και η διατήρηση της απόδοσης σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.
Δύο πρωτότυπα κατασκευάστηκαν για τις ανάγκες της εξέλιξης, από τα οποία το ένα -λέγεται- πως καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Ίσως, αυτό να έπαιξε και το ρόλο του για την απόφαση να μη φύγει από το στάδιο των δοκιμών το αυτοκίνητο, οπότε και έχει μείνει ένα μόνο να θυμίζει πως η απόπειρα από την Opel, είχε γίνει.
Mercedes-Benz C112 (1991)
Το C112 προοριζόταν να είναι η έκδοση δρόμου του αγωνιστικού της Mercedes, C11 για το Group C του 1990 που κατασκευάστηκε από τη Sauber. Το μοντέλο ξεκίνησε να «πλασάρεται» ως ο πνευματικός διάδοχος της 300SL, με τις πόρτες να ανοίγουν προς τα πάνω και τον κινητήρα να είναι ένας V12 με χωρητικότητα 6,0 λίτρων και απόδοση 400 ίππους.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, η Mercedes δέχτηκε εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από περισσότερους των 700 ενδιαφερόμενων αλλά ακόμα και έτσι, δεν «ψήθηκε» με την προοπτική της παραγωγής του αυτοκινήτου και έτσι άφησε αυτή την αισθητική και τις επιδόσεις να είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των αγωνιστικών της μοντέλων στην κατηγορία των πρωτοτύπων.
Porsche 989 (1989)
Ψάχνοντας τα επόμενα της βήματα και με το δεδομένο πως η 911 είχε «κουραστεί» ως το μοναδικό μοντέλο που έγραφε πωλήσεις, η Porsche θεώρησε πως η παρουσίαση ενός σπορ, φιλικού προς την οικογένεια αυτοκινήτου θα τη βοηθούσε να βγει από την οικονομική «στενότητα» στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Η 989 ήταν μια τετράθυρη 911 που όμως δεν είχε αερόψυκτο flat-six κινητήρα αλλά έναν V8 4,2 λίτρων με ονομαστική απόδοση 350 ίππων στη βασική του έκδοση. Το κόστος εξέλιξης και κατασκευής, οδήγησε την Porsche να ακυρώσει το project- ενώ επανήλθε στο θέμα του σπορ τετράθυρου, μετά από μια δεκαετία.
BMW M5 E34 cabrio (1989)
Μπορεί η BMW να έχει προσφέρει μια «ανοιχτή» έκδοση για κάθε γενιά της M3 που έχει μέχρι στιγμής παρουσιάσει αλλά ποτέ δεν έκανε κάτι αντίστοιχο με τη M5. Το 1989 ωστόσο, έφτασε πολύ κοντά.
Μια Μ5 με μαλακή οροφή και δίπορτο αμάξωμα, είχε κατασκευαστεί και προοριζόταν να αποκαλυφθεί στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης εκείνης της χρονιάς. Η απόφαση για ανάκληση του project, ελήφθη υπό τον φόβο πως με μια Μ5 cabrio, η BMW μπορεί να έχανε σημαντικό νούμερο πωλήσεων της αντίστοιχης M3.
Nissan Mid4 (1985)
Η πρόταση της Nissan για να «χτυπήσει» τα αντίστοιχα μοντέλα από τις Porsche και Lotus, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1985. Το Mid4 με ένα κινητήρα V6, χωρητικότητας 3,0 λίτρων, τοποθετημένο στο κέντρο, με τετρακίνηση και τετραδιεύθυνση ήταν ικανό να πετυχαίνει τελική ταχύτητα της τάξης των 250 χλμ./ώρα.
Σχεδιαστικά, το Mid4 είναι εξαιρετικά αεροδυναμικό και μπορεί να χαρακτηριστεί έως και καλαίσθητο. Aλλά μάλλον θα είχε απήχηση μόνο στο αμερικάνικο κοινό, για το οποίο η Nissan είχε ήδη κάποιες επιτυχημένες περιπτώσεις σπορ αυτοκινήτων στη γκάμα της, οπότε εύλογα, το Mid4 ακυρώθηκε.
Citroen 2CV Super (1974)
Τα 26α γενέθλια του 2CV ήταν το 1974 και τότε ήταν που η Citroen θέλησε να ανανεώσει με κάποιο τρόπο το μοντέλο. Οπότε, οι επεμβάσεις που προτάθηκαν, είχαν να κάνουν με μια πιο ρετρό προσέγγιση του μπροστινού μέρους, που παρέπεμπε στην Traction Avant.
Ταυτόχρονα, η οροφή έγινε μεταλλική, τα πίσω παράθυρα των θυρών άνοιγαν και κάτω από το εμπρός καπό, πήρε θέση ένας boxer (ίδιος με της GS). Η ιστορία έχει γράψει πως το μοντέλο έφτασε σε προχωρημένο στάδιο δοκιμών, πριν η Citroen ανακαλέσει την απόφασή της για τέτοιου είδους ανανέωση στο θρυλικό μοντέλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου