«Πώς όταν κόλλησα πίσω από ένα εξωφρενικά αργό αυτοκίνητο έμαθα ότι δεν πρέπει να βιάζομαι να κρίνω τους άλλους»

Όταν ένας άντρας, το καλοκαίρι που μόλις μας πέρασε, έκανε μια ανάρτηση στο Facebook με τίτλο «Σεβαστείτε όποιον είναι αόρατος», δεν θα μπορούσε φυσικά να φανταστεί ότι θα γινόταν viral, συγκεντρώνοντας δεκάδες χιλιάδες κοινοποιήσεις και κυκλοφορώντας ευρέως στο διαδίκτυο. Αναμφίβολα όμως διαβάζοντας κάποιος τη μαρτυρία του μπορεί να ταυτιστεί εύκολα, ειδικά αν περνάει καθημερινά πολλές ώρες κολλημένος στην κίνηση στους δρόμους.


Εκείνος ο άντρας, με το όνομα Dr. M.A. Chaudhary, πήγαινε στη δουλειά του όταν κόλλησε πίσω από ένα αυτοκίνητο που «προχωρούσε σαν χελώνα». Ακόμα και όταν εκείνος άρχισε να κορνάρει ξανά και ξανά, δεν ανέβασε ταχύτητα. «Ήμουν στα πρόθυρα του να χάσω την ψυχραιμία μου όταν πρόσεξα το μικρό αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι» πρόσθεσε. «Έγραφε: άτομο με κινητικές δυσκολίες, παρακαλώ δείξτε υπομονή».


«Ήμουν στα πρόθυρα του να χάσω την ψυχραιμία μου όταν πρόσεξα το μικρό αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι» πρόσθεσε. «Έγραφε: άτομο με κινητικές δυσκολίες, παρακαλώ δείξτε υπομονή».

Όπως πρόσθεσε, «αυτό άλλαξε τα πάντα». Επιβράδυνε και εκείνος τους ρυθμούς του, καταφέρνοντας να ξεπεράσει το θυμό του, παρόλο που τελικά άργησε ελαφρώς να φτάσει στη δουλειά του. «Αλλά μετά σκέφτηκα: Θα ήμουν υπομονετικός αν δεν υπήρχε αυτοκόλλητο στο τζάμι; Γιατί να χρειαζόμαστε αυτοκόλλητα για να είμαστε υπομονετικοί με τους άλλους; Αν είχαν αυτοκόλλητα κολλημένα στο μέτωπό τους, θα ήμασταν πιο υπομονετικοί και καλοί μαζί τους;».


Εκείνη τη μέρα που πέρασε κολλημένος στην κίνηση συνειδητοποίησε πιο βαθιά ότι ο καθένας αντιμετωπίζει τις δικές του δυσκολίες, ακόμα κι αν αυτές δεν είναι πάντα ορατές. Σκέφτηκε, μάλιστα, ποια αυτοκόλλητα θα μπορούσε να φοράει κάποιος στο μέτωπό του: «Αυτοκόλλητα όπως έχω χάσει τη δουλειά μου, αντιμετωπίζω τον καρκίνο, βιώνω ένα επώδυνο διαζύγιο, ζω τη συναισθηματική κακοποίηση, έχασα έναν αγαπημένο μου, νιώθω σαν να μην αξίζω τίποτα, τα έχω κάνει θάλασσα με τα οικονομικά μου και ούτω καθεξής».

Όπως συνόψισε ο ίδιος: «Όλοι δίνουν μια μάχη που δεν γνωρίζουμε. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε υπομονετικοί και καλοί. Δεν χρειάζεται να τους υποβάλλουμε στην πίεση του να πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για να καταλάβουμε τον πόνο τους».