Ο κύριος Επαμεινώντας, πολιτικός του μέλλοντος

Προχθές ο κύριος Επαμεινώντας, ένας ξεχωριστός γείτονας της συνοικίας μου –στο καφενείο τον χαρακτηρίζουν σαν τον μελλοντικό Πρωθυπουργό μας- βρισκόταν σε εξαιρετικά κέφια
Γύρω του είχαν μαζευτεί πολλοί θαυμαστές του για να ακούσουν τα σχόλιά του πάνω στα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα.


Ο Νίκος ο ¨γαρδούμπας¨, γνωστό πειραχτήρι, του πέταξε την ερώτηση που περίμενε για να ξεκινήσει...

-Τι φρονείτε κύριε Επαμεινώντα για τις εκλογές;





-Πρέπει να γίνουν αγαπητοί μου. Πρέπει! Μόνο έτσι θα βγούμε από τον λαβύρινθο στον οποίο βρισκόμαστε... Εγώ θα έκανα εκλογές αύριο κιόλας!


-Αύριο; είπαν με μια φωνή οι θαυμαστές.
-Μάλιστα αύριο.


-Χωρίς προετοιμασίες;
-Δεν χρειάζονται!


-Χωρίς εκλογικούς καταλόγους;
-Δεν χρειάζονται!
-Χωρίς ψηφοδέλτια;
-Δεν χρειάζονται!








Όλοι τώρα τον κοίταζαν εκστατικοί. Κάτι σοφό, κάτι σπουδαίο επρόκειτο σήμερα να τους πει ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος...
Ο κύριος Επαμεινώντας έβηξε, έφτυσε καταγής και άρχισε:

-Μάλιστα κύριοι. Δεν χρειάζονται ούτε ψηφοδέλτια, ούτε κάλπες, ούτε κατάλογοι. Έχω ένα εντελώς δικό μου τρόπο. Με κάνετε Υπουργό Εσωτερικών να δείτε!

Δηλαδή; ρώτησαν όλοι με αγωνία.
-Οι εκλογές θα κρατήσουν μια-δύο μέρες, θα είναι γνήσιες και ανόθευτες. Τα διπλοψηφίσματα που ξέρετε ξεχάστε τα!
-Πως;
-Ιδού!... Θα οριστεί ένας τόπος –σκέφτομαι π.χ. την Πλατεία του Συντάγματος. Θα σκαφτούν δύο τεράστιοι λάκκοι για κάλπες και δίπλα θα υπάρχει ένας σωρός από πέτρες, και ένα συνεργείο κουρέων!

»Όποιος θέλει να ψηφίσει, θα ρίχνει μια πέτρα σε έναν από τους δύο λάκκους, ανάλογα με το ποια κυβέρνηση θέλει, και στη στιγμή το συνεργείο των κουρέων θα του κόβει σύρριζα τα μαλλιά!
-Όλοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Σπουδαίο!
-Πως θα ξαναπάει αυτός να ξαναψηφίσει, έτσι κουρεμένος που θα είναι;...
-Πως δεν το σκέφτηκε κανένας άλλος μέχρι τώρα;
-Διότι, απάντησε με μετριοφροσύνη ο Επαμεινώντας, είναι όλοι τους χαζοί! Με κάνετε εμένα Υπουργό; Με κάνετε;

Χειροκροτήματα και κραυγές σκέπασαν την ερώτησή του...

Το κοινό τώρα ¨ζεστάθηκε¨...

Κάποιος θαυμαστής ρώτησε:
-Το οικονομικό, κύριε Επαμεινώντα, το οικονομικό πως θα λυθεί;

Ο κύριος Επαμεινώντας, έβηξε, έφτυσε καταγής, φταρνίστηκε, σκούπισε με το χέρι τη μύτη του και απάντησε:
-Για το οικονομικό πρόβλημα υπάρχει μία και μόνη λύση, την οποία μόνο εγώ έχω σκεφτεί...
-Σοβαρά;
-Σοβαρότατα. Με κάνεις Υπουργό των Οικονομικών; Με κάνεις; Κάνε με και τότε βλέπεις κύριε!
-Δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε μια ιδέα;
-Γιατί όχι...
-Το οικονομικό πρόβλημα είναι βασικά ασήμαντο, εάν κανένας έχει τη θέληση να σκεφτεί.

»Είμαστε εφτά εκατομμύρια Έλληνες σε όλη την Ελλάδα. Θα πάμε σε μια πεδιάδα και θα αρχίσουμε όλοι μαζί να σκάβουμε ένα μεγάλο λάκκο.
-Όλοι μαζί δεν χωράνε...
-Όχι φυσικά όλοι μαζί. Θα γίνουν 24 συνεργεία από 100 άτομα που θα σκάβουν για μια ώρα κάθε συνεργείο. Το έργο θα προχωρήσει γρήγορα. Θα φτάσουμε 5000 μέτρα βάθος, 6000 μέτρα, 8000 μέτρα, 20000 μέτρα... Ε, κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο ακριβώς από κάτω σημείο της γης εκεί όπου βρίσκεται η Αμερική!

»Αφού λοιπόν θα βρεθούμε στην Αμερική, θα δουλέψουμε εκεί για ένα χρόνο και θα γίνουμε πλούσιοι! Μετά θα ξαναπέσουμε στο λάκκο και θα γυρίσουμε στη πατρίδα, πλούσιοι πια!

Οι φίλοι και θαυμαστές του είχαν μείνει κατάπληκτοι. Ψίθυροι θαυμασμού γέμισαν το καφενείο, και ο κύριος Επαμεινώντας συνέχισε ατάραχος:
-Όλα τα ζητήματα λύνονται εύκολα αρκεί να εργαστούμε εντατικά. Επτά εκατομμύρια Έλληνες, είμαστε ικανοί με την εργασία μας να μην αφήσουμε κανένα ζήτημα σε εκκρεμότητα.
-Αλλά το ζήτημα των Εθνικών μας Διεκδικήσεων;
-Πάλι με την εργασία θα λυθεί και αυτό.
-Εννοείται με πόλεμο;
-Όχι πολέμους και αίματα. Βεβαίως να μεγαλώσει η χώρα μας αλλά ειρηνικά, χωρίς αίματα!
-Ναι, αλλά πως;
-Μα είναι απλό φίλοι μου. Έχουμε τόσα ψηλά βουνά. Συνεργεία θα σκάβουν τα βουνά, θα γκρεμίζουν τους βράχους με φουρνέλα, θα τσακίζουν τις πέτρες, και όλο αυτό το υλικό άλλα συνεργεία θα το αδειάζουν στη θάλασσα! Η θάλασσα θα επιχωματώνεται, θα γίνεται στεριά και έτσι θα μεγαλώσουμε τη χώρα μας και θα πλησιάσουμε τους γείτονες! Φυσικά θα συντομευτούν έτσι και οι αποστάσεις των θαλασσίων ταξιδιών.
-Σοφό!
-Αριστούργημα!

Μέσα σε γενικό παραλήρημα το νοήμον κοινό αποφάσισε και έκανε ρεφενέ να κεράσει τον άξιο οραματιστή μια γκαζόζα παγωμένη να συνέλθει μετά από τόση συγκίνηση...

Όλα αυτά συνέβησαν κάπου στο 1938 στο καφενειο ¨Η Ωραία Ελλάς¨ της Πλάκας, και ευτυχώς για εμάς βρέθηκε ένας ρεπόρτερ του περιοδικού ¨Ο σατυρικός Καραγκιόζης¨ να τα διαφυλάξει σαν ιστορικό πολιτικό ντοκουμέντο.

Κάθε σύγκριση με τα τεκταινόμενα της παρούσας προεκλογικής περιόδου δεν εμπίπτει στις προθέσεις του συγγραφέα...