Ο Νίκος Κούρκουλος είχε συλληφθεί για τεντιμποϊσμό και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου φυγάδευε φοιτητές

Σαν σήμερα το 2007 έφυγε από τη ζωή ο εμβληματικός ηθοποιός και γόης του ελληνικού κινηματογράφου, Νίκος Κούρκουλος.Ο Νίκος Κούρκουλος, σαν σήμερα το 2007 «έφυγε» από τη ζωή, αφήνοντας όμως πίσω του μια τεράστια κληρονομιά στον ελληνικό κινηματογράφο και τον πολιτισμό.

Οι ιστορίες που τον συνοδεύουν αρκετές. Πολλές άγνωστες, που δείχνουν όμως από τη «πάστα» ηθοποιού ήταν φτιαγμένος, αλλά πολύ περισσότερο και ανθρώπου.

Φυγάδευε στο θέατρο φοιτητές

Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε φυγαδεύσει αρκετούς φοιτητές που έτρεχαν να γλιτώσουν από τα γκλομπ και τις σφαίρες. Βρισκόταν στο θέατρο Αλάμπρα, το οποίο ήταν απέναντι και διαγώνια από το Πολυτεχνείο και ο εμβληματικός ηθοποιός του φυγάδευε εκεί. «Μου είχε δώσει άσυλο» είχε αποκαλύψει ο Γιώργος Κοτανίδης, όπως σε πολλούς άλλους.

Το τρίξιμο της πόρτας στο «όχι άλλο κάρβουνο»

Φυσικά, η ιστορική στιγμή που «συνοδεύει» τον Νίκο Κούρκουλο είναι αυτή που φωνάζει «όχι άλλο κάρβουνο», στο «Ορατότης Μηδέν». Εκεί είχε δώσει όλο του το «είναι». Είχε κάνει μια ερμηνεία, έναν μονόλογο οσκαρικό, ωστόσο είχε χρειαστεί να το ξανακάνει, εξαιτίας… ενός τριξίματος της πόρτας.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Φώσκολος είχε διηγηθεί την εξής ιστορία: «Γυρίζουμε το «Ορατότης Μηδέν». Θα θυμάστε, βέβαια, τη σκηνή που λέει «Όχι άλλο κάρβουνο», ο πρωταγωνιστής, κατά την διάρκεια της ανάκρισης από το Λιμενικό. Νομίζω πως ήταν από τις πιο δύσκολες σκηνές στην καριέρα του Νίκου Κούρκουλου, γιατί ήταν ένας τεράστιος μονόλογος, μετά την ανάκριση, που πέφτει σε μια συγκίνηση κορυφώνεται με το πώς έγινε η έκρηξη, στο καζάνι.

Πριν από το γύρισμα, επειδή είχε δυσκολίες για τον ηθοποιό η σκηνή, λοιπόν, έχω πάει στο καμαρίνι του Νίκου και τα ξαναλέμε. Ξεκινάμε γύρισμα σε ένα παλιό εργοστάσιο, ένα ξυλουργείο, κάπου στους Αγίους Αναργύρους, όπου δεν υπήρχαν τα συστήματα που δουλεύουμε στα στούντιο, τα κόκκινα φώτα, τα «προσοχή» και τα λοιπά. Από μένα, η σκηνή είναι εύκολη. Κάνω τράβελινγκ, είμαι πάνω στο πρόσωπο του Νίκου, και τον ζυγώνω κατά τη διάρκεια της σκηνής, ώσπου ακούγονται οι εκρήξεις.