Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς φαίνονται τα παιχνίδια πριν από 2.500 χρόνια;

Η προέλευση του Yo-Yo, ένα από τα παλαιότερα παιχνίδια που είναι γνωστά στην ανθρωπότητα, φαίνεται στο πλάι των ελληνικών αγγείων 500 π.Χ. Και όμως το yo-yo ήταν το πρώτο παιχνίδι που έφτασε στο διάστημα ..
Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς φαίνονται τα παιχνίδια πριν από 2.500 χρόνια; Λοιπόν, η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι ― η ίδια με σήμερα. Τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, για κούκλες κάθε είδους επιβεβαιώνεται ότι υπήρχαν ως μέρος της καθημερινής ζωής ακόμη και στην αρχαιότητα. Δεύτερον μόνο για τις κούκλες, που θεωρούνται τα παλαιότερα γνωστά παιχνίδια που επιβιώνουν κατά τη διάρκεια των αιώνων, ένα παιχνίδι παραμένει τόσο γοητευτικό όσο ποτέ. Το Yo-Yo πιστεύεται ότι προήλθε από ένα κινέζικο παιχνίδι γνωστό ως Diabolo. Από την Κίνα, πιστεύεται ότι το παιχνίδι διεύρυνε τη δημοτικότητά του σε δύο κατευθύνσεις. Το πρώτο ήταν προς την Ευρώπη, την Αρχαία Ελλάδα για να είμαστε πιο ακριβείς, και δεύτερον προς τις Φιλιππίνες, στη νοτιοανατολική Ασία. Στην Ελλάδα, ένα παιχνίδι που μοιάζει με yo-yo φαίνεται σε αγγεία που χρονολογούνται από το έτος 500 π.Χ., το οποίο τυχαίνει να είναι η πρώτη επίσημη αναφορά αυτής της εφεύρεσης χόμπι στην ιστορία. Η ελληνική κοινωνία βασίστηκε σε μια σειρά τελετών μύησης, και σήμερα πιστεύεται ότι το παιχνίδι, κυρίως από ξύλο, πηλό ή ακόμα και μέταλλο, χρησίμευε ως προσφορά στους θεούς για να σηματοδοτήσει την ενηλικίωση του παιδιού. Λόγω της εύθραυστης φύσης του, ο πηλός ήταν η πιο πιθανή επιλογή όσον αφορά τις τελετουργικές προσφορές, ενώ το ξύλο και το μέταλλο χρησιμοποιήθηκαν για παιδική ψυχαγωγία. Εικόνες που απεικονίζουν παρόμοια αντικείμενα βρέθηκαν επίσης στην Αίγυπτο, η οποία δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αυτή η περίεργη συσκευή ταξίδεψε στον κόσμο, γοητεύοντας τα μυαλά των ενηλίκων και των παιδιών. Βάζα που απεικονίζουν το παιχνίδι, καθώς και υπολείμματα δίσκου από τερακότα που χρησιμοποιήθηκαν για να σχηματίσουν αυτόν τον απλό εγκλωβισμό, φαίνονται να εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο της Αθήνας.

.Όσον αφορά την εξέλιξη του yo-yo στην Άπω Ανατολή, πήγε από το αγαπημένο χόμπι των παιδιών σε ένα θανατηφόρο όπλο που χρησιμοποιείται τόσο για το κυνήγι όσο και για τον πόλεμο. Τον 16ο αιώνα, οι πολεμιστές των Φιλιππίνων ανέβαιναν ένα δέντρο και περίμεναν το θήραμά τους με μια μεγαλύτερη, ακονισμένη συσκευή από βράχο, η οποία λειτούργησε με την ίδια αρχή με το παιχνίδι. Η ίδια η λέξη σημαίνει «ελάτε» ή «να επιστρέψετε» στα Φιλιππινέζικα, περιγράφοντας το βασικό γνώρισμα του παιχνιδιού. Έτσι, το σύγχρονο όνομα θεωρείται ότι προέρχεται από τη Φιλιππινέζικη γλώσσα. Το 1765, το yo-yo εμφανίστηκε στην Ινδία, από όπου ταξίδεψε πίσω στην Ευρώπη ως εξωτικό και μυστηριώδες παιχνίδι της Ανατολής. Γύρω στη Γαλλική Επανάσταση του 1789, είχε ήδη εξαπλωθεί μεταξύ της αριστοκρατίας ως μέσο για τη μείωση του στρες και της έντασης, εκτελώντας συνεχώς την επαναλαμβανόμενη δράση του «yo-yo-ing». Φυσικά, στη Γαλλία, ήταν γνωστό με διαφορετικά ονόματα. ονομάστηκε "L'emigrette", "Bandalore" και "joujou de Normandie". Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η γαλλική λέξη για ένα παιχνίδι toy joujou ― υιοθετήθηκε σε άλλους δυτικούς πολιτισμούς ως το όνομα της συσκευής, αλλά άλλοι ικετεύουν να διαφέρουν, υποστηρίζοντας τη Φιλιππινέζικη θεωρία.