Γιώργος Κιμούλης: Τα δύο διαφορετικά του πρόσωπα

Η σκοτεινή πλευρά του, που αποκαλύφθηκε από τις πρόσφατες καταγγελίες συμπρωταγωνιστριών και μαθητών του, θολώνει τον υποκριτικό μύθο του

To τρίτο κουδούνι έχει χτυπήσει. Η πλατεία είναι κατάμεστη και το κοινό παρακολουθεί με προσήλωση τη θεατρική δράση. Σε μία από τις σκηνές ο πρωταγωνιστής βρίσκεται καθισμένος σε ένα γραφείο. Δίπλα του είναι τοποθετημένη μια γυάλινη κούπα με καφέ. Απέναντί του ακριβώς, σε αρκετά μεγάλη η απόσταση, βρίσκεται η νεαρή συμπρωταγωνίστριά του. Σύμφωνα με το σενάριο, σε μια στιγμή έντασης μεταξύ τους ο άνδρας σηκώνεται από το γραφείο του και πετά την κούπα κάτω. Εκείνος όμως την εκφεντονίζει με δύναμη στοχεύοντας την νεαρή ηθοποιό με κίνδυνο να την τραυματίσει. Τρομοκρατημένη εκείνη προσπαθεί αρχικά να αποφύγει το αντικείμενο, που περνά ξυστά από το κεφάλι της, κι έπειτα να συνέλθει από το σοκ και να καταφέρει να συνεχίσει...!

Η παραπάνω σκηνή διαδραματίστηκε σε παλαιότερη θεατρική παράσταση του Γιώργου Κιμούλη με πρόσχημα την έξαρση του υποκριτικού ρεαλισμού. Το γεγονός όμως ότι επαναλήφθηκε κι άλλα βράδια αποδείκνυε πως επρόκειτο για μια αντίδραση εσκεμμένη. Και αυτή ήταν μία μόνο από τις πολυάριθμες επιθέσεις, ακραία ψυχολογικές και λεκτικές στην συντριπτική πλειοψηφία τους, που έχουν δεχτεί όλα αυτά χρόνια ηθοποιοί, κυρίως γυναίκες, κατά την διάρκεια της συνεργασία τους με τον καθολικής αναγνώρισης αλλά και εξαιρετικά ιδιόρρυθμο ηθοποιό και σκηνοθέτη.

Κοινό μυστικό ότι ο Κιμούλης είναι... δύσκολος



Στους καλλιτεχνικούς κύκλους ήταν κοινό μυστικό ότι ο Κιμούλης είναι δύσκολος άνθρωπος όπως επίσης και ότι οι συνεργάτες του δεν περνούσαν καλά στο πλευρό του. Κυκλοθυμικός, χειριστικός, ευέξαπτος ενίοτε επιθετικός και εξαιρετικά προσβλητικός: Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που τού αποδίδονται. Δεν έπαυε ωστόσο μια συνεργασία μαζί του να αποτελεί πολύτιμη εμπειρία αλλά και επαγγελματικό παράσημο για τους νεώτερους κυρίως ηθοποιούς μιας και οι υποκριτικές και ευρύτερες καλλιτεχνικές του ικανότητες ήταν και παραμένουν αδιαμφισβήτητες. Από την άλλη πλευρά ελλόχευε πάντα ο κίνδυνος της ανεργίας. Δεν είναι απλό να αποχωρήσει ένας ηθοποιός από μια επιτυχημένη παράσταση μεσούσης της σεζόν γνωρίζοντας, μάλιστα, ότι θα ακολουθήσουν αρνητικά σχόλια για εκείνον στις καταξιωμένες θεατρικές παρέες τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ενδεχόμενη διάλυση κάθε μελλοντικής θεατρικής προοπτικής.

Στόματα ερμητικά κλειστά για χρόνια
Τα στόματα λοιπόν παρέμεναν, για χρόνια ολόκληρα, ερμητικά κλειστά. Κάθε ηθοποιός ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά προσπαθώντας να αντιδράσει όπως μπορούσε. Ένας ψυχολογικός πόλεμος διαρκείας όμως ο οποίος, μάλιστα, ξεσπά συχνά πάνω στο θεατρικό σανίδι και ενώπιον πλήθους κόσμου, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί. Από τις πλέον προσφιλείς μεθόδους του ήταν να τροποποιεί τα του ρόλου του, με το πρόσχημα του αυτοσχεδιασμού, με αποτέλεσμα η συμπρωταγωνίστριά του να μην γνωρίζειει πώς ακριβώς πρέπει να συνεχίσει. Άλλες φορές, σύμφωνα με μαρτυρίες, υπερέβαλλε στις δραματουργικές σκηνές λεκτικής αλλά και σωματικής έντασης προκαλώντας, ενιότε φόβο και πόνο. Άλλοτε πάλι εκφραζόταν, εκτός σκηνής, με ιδιαίτερα προσβλητικά και υποτιμητικά σχόλια για τις νεώτερες συναδέλφους του.

Κάποιες άντεξαν, κάποιες αποχώρησαν


Κάποιες άντεξαν και έβγαλαν τη σεζόν με κλάματα, φόβο, ενοχές, συχνά και ψυχοσωματικά προβλήματα. Κάποιες άλλες πάλι πήραν τη γενναία απόφαση να δώσουν ένα τέλος στο μαρτύριό τους και να αποχωρήσουν οριστικά. Η κατάσταση είχε φθάσει σε τόσο οριακά επίπεδα που υπήρχαν περίοδοι που ο Γιώργος Κιμούλης αδυνατούσε να βρει συμπρωταγωνίστρια με αποτέλεσμα να καταφεύγει σε επιλογές οι οποίες δεν τον ικανοποιούσαν πλήρως.

Γενναία αρχή από τη Ζέτα Δούκα
Ήταν αυτές οι ακραίες συμπεριφορές αλλά και τα ανεπούλωτα βαθιά τραύματα που προκάλεσαν, χρόνια μετά, το σπάσιμο του αποστήματος. Τη γενναία αρχή έκανε η Ζέτα Δούκα μέσα από την φανερά επίπονη για την ίδια πρόσφατη τηλεοπτική της εξομολόγηση, στην οποία έκανε λόγο για «απίστευτης έντασης ψυχολογική και λεκτική βία, εντός και εκτός σκηνής, με εξάρσεις και περιστατικά θυμού» ακόμη και μια «κλωτσιά» ...». Ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει!




Γερονικολού, Ρουμελιώτη και άλλες


Μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα άρχισαν σταδιακά ν' ανοίγουν κι άλλα στόματα. Έξι ακόμη γυναίκες ηθοποιοί που είχαν βρεθεί στο πλευρό του ηθοποιού τις τελευταίες δύο δεκατίες αποφάσισαν να δημοσιοποίησαν τις δικές τους δραματικές και επίπονες συναισθηματικά εμπειρίες που βίωσαν εξαιτίας του. «Με φόβισες. Με τρόμαξες… Με έκανες να μην πιστεύω σε μένα. Εσύ, που μου έδωσες τον ρόλο. Να βάζω στοιχήματα με τον εαυτό μου αν θα μπορώ να συνέλθω μετά τη «συνεργασία» μας» ήταν το μήνυμα που έστειλε στον Γιώργο Κιμούλη η Κατερίνα Γερονικολού ενώ η Ευδοκία Ρουμελιώτη αποκάλυψε πως τον έχει ταυτίσει με μια από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής της: «Αυτός ο άνθρωπος με κακοποίησε ψυχικά. Μετά τη συνεργασία μας φοβόμουν να ανέβω πάνω στη σκηνή. Την ώρα που έπαιζα με έβριζε χυδαία. Ήμουν πάνω στη σκηνή και ερχόταν από πίσω μου και δε μπορώ να πω αυτά που άκουγα να μου λέει στο αυτί μου…Στο διάλειμμα της παράστασης φοβόμουν να μείνω στο καμαρίνι και πήγαινα και καθόμουν στην τουαλέτα μέχρι να περάσει η ώρα για να βγω στη σκηνή...» εξομολογήθηκε η ηθοποιός η οποία όταν συναντήθηκε επαγγελεματικά με τον Γιώργο Κιμούλη ήταν μόλις 25 ετών.




Τον... έδωσαν δημοσίως και άλλοι ηθοποιοί
Αντίστοιχες εμπειρίες διηγήθηκαν δημοσίως κι άλλες ηθοποιοί που είχαν βρεθεί στο πλευρό του όπως η Κατερίνα Παπουτσάκη, η Φαίη Ξυλά, η Αλεξάνδρα Ταβουλάρη αλλά και η Μπέττυ Νικολέση ενώ την δική του δραματική εμπειρία από την επαφή του με τον Γιώργο Κιμούλη δημοσιοποίησε και ο ηθοποιός Φάνης Παυλόπουλος ο οποίος υπήρξε πριν είκοσι χρόνια μαθητής στην δραματική σχολή του: «20 χρόνια μετά.3 χρόνια στη σχολή του. 3 χρόνια με φόβο, κατάχρηση εξουσίας, ταπείνωση, μισογυνισμό, χειραγώγηση, εκμετάλλευση, κλάματα, δουλοπρέπεια, τοξικότητα, ψυχολογική βία, τσακωμούς. Διέλυσε ένα ολόκληρο έτος, φιλίες, κατέστρεψε προσωπικότητες, γιατί έτσι γούσταρε και γιατί μπορούσε. Την τελευταία ώρα μιλάω με συμφοιτητές που κλαίνε με λυγμούς γιατί θυμήθηκαν τι ζούσαμε αυτά τα χρόνια στη σχολή του. Σήμερα συνειδητοποίησα γιατί, όταν κάποιοι με ρωτάνε σε ποια δραματική σχολή να δώσουν εξετάσεις, δίνω πάντα την ίδια απάντηση. “Σε καμία” » έγραψε ο ίδιος στα social media.




Η ατάκα που εξαγρίωσε
«Είναι της μόδας οι καταγγελίες τύπου Μπεκατώρου»: Αυτή η φράση που ξεστόμισε ο Γιώργος Κιμούλης, κατά την διάρκεια της ζωντανής τηλεοπτικής του παρουσίας στο «Mega», για να εξηγήσει τους λόγους που οδήγησαν τη Ζέτα Δούκα να προβεί στις καταγγελίες εναντίον του, τις οποίες ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά, ήταν η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι και άνοιξε κι άλλα στόματα. Ο ηθοποιός εμφανίστηκε θυμωμένος να αντεπιτίθεται με μηνύσεις και αγωγές απειλώντας μάλιστα ότι δεν πρόκειται να τις αποσύρει ακόμη και στην περίπτωση που του ζητήσει συγγνώμη.


Παράλληλα εξέφρασε την αντιφατική άποψη πως παρότι οι «κατηγορίες που αφορούν σε υποτίμηση, απαξίωση και υβριστική συμπεριφορά αποτελούν αόριστη καταγγελία και γενικά πράγματα, η συνεχιζόμενη λεκτική βία είναι ποινικό αδίκημα»

Το μοιραίο λάθος
Έκανε επίσης το μοιραίο λάθος να αποδώσει τον ντόρο που δημιουργήθηκε σε «αστοχία και δημοσιογραφική απειρία» των συντελεστών της τηλεοπτικής εκπομπής «Πάμε Δανάη», όπου έγιναν οι καταγγελίες της Ζέτα Δούκα, επειδή δεν τον είχαν προειδοποιήσει! «Παρόλο που ίσως ήταν γνωστό ότι θα ειπωθεί αυτό, δεν με είχαν ενημερώσει. Θα είχε τελειώσει όλη αυτή η ιστορία…» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος δημιουργώντας την αίσθηση πως αν γνώριζε από πριν η ιστορία δεν θα είχε καν αρχίσει.

Προφανώς δεν είχε μετρήσει σωστά τις αντιδράσεις των ανθρώπων που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα και κυρίως των που γυναικών που είχαν υποφέρει στο παρελθόν εξαιτίας της ανάρμοστης συμπεριφοράς του. Την στιγμή λοιπόν που ο ίδιος δήλωνε με βεβαιότητα πως η Ζέτα Δούκα θα πάρει πίσω τις καταγγελίες της, κάποιες άλλες ηθοποιοί είχαν ήδη ξεκινήσει να γράφουν τις πρώτες λέξεις των δικών τους εξομολογήσεων αποφασισμένες να τις δημοσιοποιήσουν ενώ πρώην συνεργάτες του δήλωναν πρόθυμοι να ταχθούν εναντίον του σε μια επικείμενη δικαστική διαμάχη.


Τα καταπιεστικά παιδικά χρόνια, το ταλέντο και οι επιτυχίες
«Πιτσιρικάς γαλουχήθηκα με μια φράση που μπορεί και να βίασε τον ψυχικό μου κόσμο. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μού λέει «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Αυτό με διαμόρφωσε και παράλληλα άφησε να καλλιεργηθεί ένας χώρος έπαρσης» έχει εξομολογηθεί σε παλαιόερη συνέντευξή του ο Γιώργος Κιμούλης αποδεχόμενος ουσιαστικά τους χαρακτηρισμούς του εγωκεντρικού και του αλαζόνα που τού αποδίδονται κατά καιρούς. Πιθανότατα όμως ήταν αυτή η έπαρση και αυτός ο εγωκεντρισμός που τον οδήγησαν εν τέλει στην επιτυχία και τον καθιέρωσαν ως έναν από τους κορυφαίους, αν όχι τον κορυφαίο, ηθοποιούς της γενιάς του.


Την πρώτη μεγάλη μάχη του χρειάστηκε να την δώσει με τους γονείς του. Δικηγόροι και οι δύο στο επάγγελμα ονειρεύονταν μια αντίστοιχη επαγγελματική σταδιοδρομία για το γιο τους. Στο άκουσμα της επιθυμίας του να γίνει ηθοποιός έγιναν έξαλλοι. Η μητέρα του μάλιστα έφθασε στο σημείο να στείλει κάποια στιγμή στον εισαγγελέα στο θέατρο σε μια ύστατη προσπάθειά της να τον αποτρέψει. Δεν τα κατάφερε όμως. Γιατί όπως περίτεχνα αποδείχτηκε το μελαχρινό εκείνο ψηλό αγόρι, με το έντονο και βαθύ βλέμμα και το μελαγχολικό χαμόγελο ήταν γεννημένο για το θεατρικό σανίδι.

Ερμηνευτής υψηλότατου επιπέδου
Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να διαπρέψει στο χώρο του κατακτώντας τη θεατρική σκηνή η οποία εξάλλου ήταν πάντα, και παραμένει η μεγάλη του αγάπη. Έλαμψε πάνω σ' αυτή αμέτρητες φορές ερμηνεύοντας συγκλονιστικά μια μεγάλη ποικιλία απαιτητικών θεατρικών ρόλων από τον 'Άμλετ, τον Βασιλιά Ληρ και τον Οθέλλο μέχρι τον Οιδίποδα και τον Ορέστη, κι από τον Συρανό ντε Μπερζεράκ και τον Δον Κιχώτη μέχρι τον Θείο Βάνια και την Μήδεια! Ερμηνευτής υψηλότατου επιπέδου καταφέρνει, σχεδόν πάντα, να προσελκύει το ενδιαφέρον του κοινού του όχι στον αληθινό του πρόσωπο αλλά σε εκείνο του ήρωα που υποδύεται κάθε φορά. Τολμηρός, εφευρετικός και νεωτεριστής ως σκηνοθέτης, παράλληλά. δεν διστάζει ακόμη και να σοκάρει αν ο ίδιος κρίνει ότι αυτό εξυπηρετεί το θεατρικό όραμά του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κατά γενική ομολογία γοητευτική του προσωπικότητα, η οποία περιλαμβάνει και φωτεινές και στοργικές και υποστηρικτικές πλευρές, συνθέτουν μια φυσιογνωμία κατεξοχήν αντιφατική με το καλό και το κακό να συνυπάρχουν στο ίδιο πρόσωπο δίνοντας μια διαρκή μάχη.

Δεν πάσχισε ποτέ να γίνει αρεστός
Ο ίδιος πάντως δεν πάσχισε ποτέ να γίνει αρεστός και συμπαθής μέσω της δημόσιας εικόνας του. Βασικές πεποιθήσεις του εξάλλου είναι πως «στον καλλιτεχνικό χώρο για να επιτύχει κάποιος δεν χρειάζεται να είναι αρεστός. Τα έργα του είναι αυτά που πρέπει να ενδιαφέρουν» αλλά και πως «δεν χρειάζεται να είναι ένας ηθοποιός αρεστός στου συνεργάτες του αλλά να νιώθουν είναι ότι η συνεργασία τους μαζί του θα τους δώσει κάποια θετικά στοιχεία ή θα προσφέρει κάτι στην τέχνη τους».