Είναι οι δημοτικές εκλογές του 2006. Τα αποτελέσματα στον δήμο της Αθήνας σχεδόν αναμενόμενα. Ο Νικήτας Κακλαμάνης διαδέχεται την Ντόρα Μπακογιάννη με δεύτερο τον Κώστα Σκανδαλίδη από το ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία έχει παράδοση από τα χρόνια Αβραμόπουλου να κερδίζει τον πρώτο δήμο της χώρας, που αντιστοιχεί τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε φήμη για τον επικεφαλής του, σε ένα σκαλοπάτι λίγο πριν την κεντρική πολιτική σκηνή.
Τρίτος ο τότε νεολαίος 32 ετών Αλέξης Τσίπρας προερχόμενος από την αριστερά. Δεν κάνει κακή εμφάνιση καθώς λαμβάνει τον ίδιο αριθμό ψήφων περί τις 29.000 με τις βουλευτικές εκλογές του 2004, όταν ο Συνασπισμός οριακά μπήκε στην Βουλή. Το ποσοστό του άγγιζε το 10% από το 5% των βουλευτικών εκλογών. Αλλάζει το μετρό στις δημοτικές και έτσι θεωρήθηκε επιτυχία για τον μέχρι τότε όχι πολύ γνωστό «αριστερό» νεολαίο που όντως πήγαινε κόντρα στο παλιό σύστημα των παραδοσιακών κομματαρχών που κατέβαζαν για το δημαρχιακό αξίωμα τα αστικά κόμματα.
Ο νέος Αλέξης αξιολογήθηκε για πρώτη φορά από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Να γνωρίζετε ότι σχεδόν όλες οι πρεσβείες και περισσότερο οι μεγάλες που έχουν γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή μας, οικονομικές συναλλαγές και γενικά, ευρύτερα προασπίζονται την θέση και την σχέση τους με το εγχώριο σύστημα, αξιολογούν τους πολιτικούς μας και βλέπουν ποιος από αυτούς είναι ικανός. Κατάλληλος για αυτούς. Το κάνουν οι πρεσβείες των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και ... της Τουρκίας. Και οι άλλες, αλλά αυτές έχουν ειδικούς αναλυτές που παρακολουθούν πολιτικούς, βγάζουν τις εκθέσεις τους και ενημερώνουν τις χώρες τους για το ποιος από το πολιτικό σύστημα, ξεχωρίζει, παίρνει πόντους-ψήφους από την κοινωνία, «επηρεάζει» τις μάζες, μπορεί να κυβερνήσει ή να βρεθεί σε καίρια θέση μέσα στο πολιτικό σύστημα και να λαμβάνει αποφάσεις που να είναι θετικές για τα συμφέροντα τους.
Μετά λοιπόν τις εκλογές του 2006 ένας από τους λίγους Έλληνες που εργάζονταν στην Πρεσβεία των ΗΠΑ , σε μια οικογενειακή συνάντηση, με καλή θέση στον τομέα των τηλεπικοινωνιών είπε μια εβδομάδα έπειτα από τις δημοτικές εκλογές του 2006 κάτι απίστευτο, που μας έκανε να γελάσουμε όλοι.
«Ο Τσίπρας, ο τρίτος των εκλογών της Αθήνας, κάποια στιγμή θα κυβερνήσει την χώρα!»
Καλά, γελάσαμε όλοι που ψάχναμε να βρούμε αν είχε πιει και πόσο. «Καλά πόσο έχεις πιει» είπαμε και εξηγήσαμε ότι αφενός είναι αριστερός που προέρχεται από το 3% του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ότι οι αριστεροί είχαν αφομοιωθεί από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, ότι είναι ένα παιδαρέλι χωρίς να έχει μέλλον αν κρίνουμε ότι σε απόλυτο αριθμό ψήφων είχε το ίδιο σκορ. Άρα δεν έπεισε και όχι μόνο δεν έπεισε αλλά, σιγά μην οι Αμερικανοί που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, είθισται να το πιστεύουμε έστω και να μην «μπορούμε» να το αποδείξουμε, μην στηρίξουν έναν Μαρξιστή που φωνάζει ότι είναι φονιάδες των λαών, που διαδηλώνει και σπάει με την ομάδα του μπροστά από την πρεσβεία, που θέλει κατάλυση της δημοκρατία και εφαρμογή της επανάστασης του προλεταριάτου, που στηρίζει με την στάση του τρομοκράτες που καθάρισαν και Αμερικανούς και μια σειρά από αλλά λογικά που λέγαμε τότε, αντικρούοντας το επιχείρημα ότι ο «Τσίπρας» θα κυβερνήσει την Ελλάδα.
Ο αείμνηστος σήμερα, προϊστάμενος της πρεσβείας των ΗΠΑ μας άφησε άφωνους.
«Ήδη ο καλύτερος αναλυτής τους έχει αναλάβει την αξιολόγησή του και όχι μόνο αυτός. Επανέφεραν στην υπηρεσία έναν συνταξιούχο ελληνοαμερικανό διπλωμάτη, που ήταν αυτός που αξιολογούσε από την δεκαετία του 1960 τον Ανδρέα ενώ μετά έγινε και ...κατά κάποιον τρόπο σύμβουλός του!!!» είπε. «Να ξέρεις Νίκο, ότι όταν βλέπουν ή αντιλαμβάνονται ότι κάποιος θα έχει ρόλο στην χώρα, μπαίνουν οι καλύτεροι αξιολογητές και όχι μόνο αυτοί, αλλά την κρίσιμη ώρα γίνονται και μυστικοί σύμβουλοι ώστε να μπορούν να περάσουν τις γραμμές τους».
Ακούσαμε την άποψη, μας φαίνονταν ξένη αλλά κρατήσαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τα όσα είχε πει. Στην πρεσβεία δούλευε, καλύτερα από όλους γνώριζε το πως σκέφτονται. Επίσης κάτι είχαμε μάθει και για έναν δήμαρχο στην γειτονική Τουρκία, αλλά αυτό θα το γράψω σε άλλο κείμενο.
Ο προϊστάμενος έφυγε από την ζωή το 2012.
Απίστευτο άνθρωπος. Και ξαφνικά ... όχι τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, 10 χρόνια μετά ξεκλειδώνει το Μέγαρο Μαξίμου. Από αντιαμερικανός, γίνεται ο καλύτερός τους φίλος. Οι «σύμβουλοι» επικοινωνίας του από την αντίπερα όχθη , ο Νίκος Παππάς κάθε τρεις και λίγο στις ΗΠΑ, ο ίδιος στον Τράμπ, ο Καμμένος στο λόμπι της αντίπερας όχθης και...
Και μια σειρά από ζητήματα όπως το Σκοπιανό, η πιστή εφαρμογή του μνημονίου με παράταση της συμμετοχής των Αμερικανών στο εθνικό σχέδιο «διάδοσης» να παραμένει και μια σειρά από θέματα που τους απασχολούν να έρχονται μπροστά και να τα εξυπηρετούν χωρίς καμία αντίδραση και με τον καλύτερο τρόπο, οι ... αυτοί που φώναζαν φονιάδες των λαών Αμερικανοί. Αυτοί που δεν τόλμησαν να ανοίξουν τον φάκελο της καταστροφής της Κύπρου παρά το γεγονός ότι ακόμα και εμείς οι φιλελεύθεροι, περιμέναμε. Αυτοί που έλεγαν ότι θα φέρουν μέσα τα χρήματα από τις λίστες των Ελλήνων πλουτοκρατών που έβγαλαν τα χρήματα της πατρίδας στο εξωτερικό.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η επιλογή εδώ και μια δεκαετία, για την αντίπερα όχθη του αντλαντικού. Δεν είπε πουθενά όχι ... παραδόθηκε και σε σοβαρά θέματα της πατρίδας, που τα αστικά κόμματα της μεταπολίτευσης και οι αρχηγοί τους είπαν όχι...
Και ήρθε ο Τσίπρας ο «αριστερός» να πει σε όλα ... ναι!
Αλήθεια τιμώμενη χώρα εφέτος στην ΔΕΘ ;
Υ.Γ Πραγματικά ευχαριστούμε τις ΗΠΑ για την ασφάλεια που μας προσφέρουν και για μια σειρά από βοήθεια που έχουν δώσει ιστορικά στον τόπο, τόσο εκείνοι όσο και οι Έλληνες ομογενείς. Οφείλουμε... Βέβαια,το λάθος τους στην Κύπρο το «λούζονται» τώρα αλλά πότε δεν είναι αργά να το διορθώσουν. Το ζήτημα είναι ότι δεν χρειάζονται «αριστερά» παιδαρέλια για να μαζέψουν τις λαϊκές αντιδράσεις και να υπνωτίσουν την κοινωνία να μην αντιδρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου