Τρίτη 23 Μαΐου 2017

«Η Louis Vuitton με απέλυσε γιατί με θεωρούσαν χοντρή! Ήθελαν να λιμοκτονήσω»

Αίσθηση και πληθώρα αντιδράσεων προκαλεί η καταγγελία ενός μοντέλου που προσέλαβε ο οίκος Louis Vuitton για επίδειξη μόδας στην Ιαπωνία, σύμφωνα με την οποία την απέλυσαν γιατί την θεώρησαν χοντρή.
Η Ulrikke Louise Lahn Hoyer ήταν ένα από τα κορίτσια που «έκλεισε» ο οίκος, στις 25 Απριλίου, στο Παρίσι, για το catwalk που θα έκανε στο Κιότο.




«Ήμουν ενθουσιασμένη γιατί θα πήγαινα στην Ιαπωνία και χαρούμενη γιατί, παρότι δεν ήμουν στην πιο αδύνατη φάση μου, θα ήμουν στο σόου της Louis Vuitton. Στο μεταξύ, προσπαθούσα σκληρά να επαναφέρω τις αναλογίες μου στο ”σωστό” μέγεθος (κάτι που γίνεται κάθε φορά πιο δύσκολο, είναι σαν το σώμα μου να αντιδρά στη σκληρή δουλειά μου και να μην ανταποκρίνεται όπως παλιότερα)», γράφει, στον λογαριασμό της στο Facebook, η όμορφη Δανή και καταγγέλλει όσα ακολούθησαν.
Όταν έφτασε στην Ιαπωνία, στις 10 Μαΐου, η Ulrikke είχε χάσει μισό εκατοστό από τους μηρούς της, φτάνοντας στα 91,5 εκατοστά, όπως βλέπουμε και στις φωτογραφίες με τις οποίες συνοδεύει την ανάρτησή της. Ωστόσο,  ο ατζέντης της την ενημέρωσε ότι η υπεύθυνη για το casting, Alexia Cheval, ανέφερε πως «είχα φουσκωμένο στομάχι και πρόσωπο και μου ζήτησε να λιμοκτονήσω λέγοντας “η Ulrikke πρέπει να πιει μόνο νερό τις επόμενες 24 ώρες!”».
«Σοκαρίστηκα όταν το άκουσα», παραδέχεται η ξανθιά καλλονή, ενώ αποκαλύπτει πως έφαγε ελάχιστα στο πρωινό επειδή φοβόταν ότι θα την δει η Cheval! «Eυτυχώς όταν ήρθε είχαν πάρει το πιάτο μου. Με κοίταξε, μετά είδε ότι δεν είχα πιάτο μπροστά μου. Τσέκαρε αν έτρωγα», προσθέτει.
Περιγράφοντας τη στιγμή που έμαθε ότι «κόβεται», η 20χρονη αναφέρει πως «δεν ήταν μόνο η κοιλιά μου! Είπαν ότι το πρόσωπό μου ήταν πρησμένο, αλλά και ότι η πλάτη μου ήταν πρόβλημα. Είχαν την άποψη ότι το φόρεμα δεν “καθόταν” στην πλάτη μου όπως στο Παρίσι. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω!».
«Ξέρω ότι είμαι ένα προϊόν, αλλά έχω δει τόσα πολλά κορίτσια που είναι τόσο αδύνατα και δεν καταλαβαίνω πώς μπορούν ακόμη και να περπατούν ή να μιλάνε. Είναι προφανές ότι έχουν απελπιστική ανάγκη βοήθειας! Χαίρομαι που είμαι 20 ετών και όχι ένα 15χρονο κορίτσι, που είναι καινούρια σε όλο αυτό και αβέβαιη για τον εαυτό της. Γιατί εγώ δεν έχω αμφιβολία ότι θα κατέληγα πολύ άρρωστη και φοβισμένη για καιρό στην ενήλικη ζωή μου», καταλήγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου