Μέσα από μία ωριαία εκφώνηση ενός πολιτικού λόγου που λαμβάνει χώρα στο θέατρο Αλκμήνη στα Πετράλωνα κάθε Σάββατο (18:30) και Κυριακή (21:30), ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μετατρέπεται από πολιτικάντης σε πολιτικό και εκφωνεί το κύκνειο άσμα του, λίγο προτού παραιτηθεί, έναν λόγο ειλικρίνειας.
Οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν αν θα καθίσουν στα έδρανα ως συνάδελφοι πολιτικοί ή θα παρακολουθήσουν από τα θεωρεία ως αγανακτισμένοι πολίτες.
«Το έργο δημιουργεί μια προσομοίωση της βουλής. Κάθε έργο φιλοδοξεί να προβληματίσει και να δημιουργήσει σκέψεις, συζητήσεις ή, και, αντιρρήσεις. Το τι προβληματισμούς ακριβώς προξενεί εξαρτάται κυρίως από τον αποδέκτη, το θεατή. Συνήθως, τα έργα χωράνε πολλές ερμηνείες και αυτό είναι και το μεγαλείο της τέχνης γενικότερα. Για παράδειγμα, εμένα, που δεν ειμαι πολιτικός, με άγγιξε σε μεγάλο βαθμό γιατί είδα σε αυτό τους δικούς μου «καλλιτεχνικούς μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς» και τη δική μου «διαφθορά» και ως πολίτη και ως καλλιτέχνη», δηλώνει ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης για το έργο, ενώ είναι σχεδόν σίγουρος ότι οι πολιτικοί που μπορεί να παρακολουθήσουν την παράσταση, θα δουν στο έργο όλους τους συναδέλφους τους εκτός από τον εαυτό τους.
Οι προεκτάσεις του κειμένου «Εκτός ύλης» ή «Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου» του συγγραφέα Κώστα Λεϊμονή, το οποίο βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική, δεν ήταν μόνο έντονα κοινωνικές, αλλά και βαθιά προσωπικές, αγγίζοντας τη σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Η ίδια αναφέρει σχετικά: «Σαν να μου μίλησε σε ένα άλλο επίπεδο, πιο φιλοσοφικό. Με οδήγησε στην αυτοκριτική μου γιατί, όπως έχει πει κι ο Ισοκράτης -ο οποίος από ιστορικά στοιχεία μου θυμίζει πολύ το συγγραφέα του έργου και φίλο Κώστα Λεϊμονή-, “Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν”. Έτσι, ένιωσα ότι ένας τέτοιος λόγος οφείλει να ακουστεί». Έτσι, το θέατρο Αλκμήνη μετατρέπεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και ανοίγει τις πόρτες του στους θεατές, οι οποίοι μοιράζονται σε πολιτικούς και πολίτες. Οι δυο αυτές παρατάξεις όσο κι αν διαφέρουν έχουν κάτι κοινό, την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.
Ο Κώστας Λεϊμονής, συγγραφέας του κειμένου, αναφέρει πως το έργο δεν έχει σχεδόν καμία επαφή με τον ρεαλισμό, διότι μιλά για την αλήθεια. «Έναυσμα της συγγραφής, η αγανάκτηση και η αδήριτη ανάγκη να βρεθεί ένας ή μία πολιτικός επιτέλους, οι οποίοι κάποια στιγμή θα ξεχάσουν τα κομψά ρούχα που τους τυλίγουν και θα θυμηθούν τον άνθρωπο που κρύβεται μέσα σε αυτά. Μιλάμε καθημερινά για ανθρώπους και έχουμε ξεχάσει την ανθρωπιά στη γωνία. Στόχος μου δεν ήταν ένας καταγγελτικός λόγος, αλλά η διαπίστωση των λαθών και των ψεμάτων από τον ίδιο τον θύτη. Αυτή η διαβρωτική και παράλληλα λυτρωτική αναγνώριση δίνει το σινιάλο για μια απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας», σχολιάζει ο συγγραφέας.
Για τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, η παιδεία και ο σεβασμός είναι τα βασικά συστατικά του ιδανικού πολίτη και πολιτικού. Συγκεκριμένα, επισημαίνει: «Νομίζω ότι το ερώτημα για το ποιος θεωρείται ιδανικός πολίτης και ποιος ιδανικός πολιτικός έχει απασχολήσει όλους τους μεγάλους αναλυτές και φιλοσόφους. Ρισκάροντας να γενικεύσω, θα έλεγα ότι τόσο στον ιδανικό πολίτη όσο και στον ιδανικό πολιτικό, θα θεωρούσα αναγκαία την ύπαρξη κρίσης, παιδείας και οράματος. Επίσης, ο σεβασμός στις αξίες και στη διαφορετικότητα είναι πολύ σημαντικά για μένα ως στοιχεία που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τον ιδανικό πολίτη ή πολιτικό».
«Στην αρχαία Ελλάδα, το θέατρο αποτελούσε τον κορμό της εκπαίδευσης και έναν θεσμό που σύμφωνα με τους ιστορικούς ήταν ίσης σημασίας με τη Δημοκρατία. Για μένα, είναι αδύνατο να επιτευχθεί μια κοινωνία ενεργών και συνειδητοποιημένων πολιτών χωρίς να έχει παίξει ρόλο και μάλιστα καθοριστικό ο πολιτισμός. Η σημερινή του απαξίωση έρχεται να δείξει άλλη μια φορά την τεράστια σημασία του», τονίζει ο ηθοποιός για τη σημασία και το ρόλο του πολιτισμού στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας ενεργών πολιτών και πολιτικών.
Τέλος, ο ταλαντούχος ηθοποιός, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πάμπολλες επιτυχημένες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, είναι αισιόδοξος για το μέλλον της ελληνικών τηλεοπτικών παραγωγών. «Έχω την τύχη να συμμετέχω σε μια σειρά [σσ.: “Αστέρας Ραχούλας”, Alpha) που θυμίζει λίγο τις παλιές καλές εποχές. Είναι εξαιρετικά προσεγμένη και ακριβή για την εποχή. Πιστεύω ότι, αργά ή γρήγορα, οι καλές παραγωγές θα επανέλθουν. Πρόκειται για ανάγκη τόσο του κοινού όσο και των ανθρώπων που υπηρετούν αυτό το χώρο. Μένει να συνειδητοποιήσουν κάποιοι στα κανάλια ότι το καλό προϊόν αμοίβεται τελικά και αξίζει να χρηματοδοτηθεί. Φυσικά, στην τηλεόραση πάντα θα υπάρχει χώρος και για φτηνές δουλειές ή, αν θέλετε, και για κακές δουλειές! Είναι στη «φύση» του μέσου να χωράει τα πάντα!» υπογραμμίζει σχετικά.
Στο έργο, συμμετέχουν οι ηθοποιοί Μαγδαληνή Παλιούρα, Κωνσταντίνος Μουταφτσής και Τάσος Κονταράτος. Τέλος, σημειώνεται πως μέρος των εσόδων δίνεται στο πρόγραμμα σίτισης και προώθησης υγιεινής διατροφής «Διατροφή» του Ινστιτούτου Prolepsis για τη σίτιση μαθητών σε δημόσια σχολεία ευπαθών περιοχών της χώρας.
Κείμενο: Βαγγέλης Πασιάς / Φωτογραφίες: Στέφανος Καστρινάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου