Ήμουν γύρω στα...είκοσι τόσο...που άρχισα να γράφω για τον ΈΡΩΤΑ...στο προσωπικό ημερολόγιο μου περιτριγυρισμένο με κατακόκκινες καρδούλες. Ήταν τότε που επαναστάτησα
ενάντια στην "πνευματικότητα" (γαλλικά και πιάνο τρομάρα μου), που με είχε για χρόνια ολόκληρα καταπιέσει και ήθελα πλέον να εκφράσω αυτή μου την απέχθεια χρησιμοποιώντας λέξεις βγαλμένες από την ψυχή του ΈΡΩΤΑ.
Αναφέρομαι σε αυτό το «στρουμπουλό (καλοταϊσμένο, ζωή να χει) και σκανταλιάρικο μωρό» ή τον αποκαλούμενο «Τοξοβόλο Μικρό Θεό» που με τα βέλη του αγγίζει τις πιο βαθιές συναισθηματικές χορδές γεννώντας μια εσωτερική επανάσταση, σαν του 1821...ένδοξη!
ενάντια στην "πνευματικότητα" (γαλλικά και πιάνο τρομάρα μου), που με είχε για χρόνια ολόκληρα καταπιέσει και ήθελα πλέον να εκφράσω αυτή μου την απέχθεια χρησιμοποιώντας λέξεις βγαλμένες από την ψυχή του ΈΡΩΤΑ.
Αναφέρομαι σε αυτό το «στρουμπουλό (καλοταϊσμένο, ζωή να χει) και σκανταλιάρικο μωρό» ή τον αποκαλούμενο «Τοξοβόλο Μικρό Θεό» που με τα βέλη του αγγίζει τις πιο βαθιές συναισθηματικές χορδές γεννώντας μια εσωτερική επανάσταση, σαν του 1821...ένδοξη!
Αυτή που μετουσιώνει,
την ανάγκη σε εκπλήρωση,
τον φόβο σε ρίσκο,
την δυσπιστία σε αλήθεια...
Ξεφυλλίζοντας το, σε μια άλλη δεκαετία, αυτή που διανύω και ναι τολμώ να πω στα...άντα, διαπίστωσα ότι αυτό το ημερολόγιο διαθέτει αρκετές αρετές, που θα μπορούσε κάλλιστα να ενδιαφέρει τους πιστούς αναγνώστες, στο κάτω κάτω είναι σαν ερωτική νουβέλα «μύησης».
Άτεχνη, αλλά δεν παύει να ανιχνεύονται, εν σπέρματι, όλα τα θέματα για τα οποία έγραψα αργότερα.
Έχω να σας πω, βέβαια, ότι η σάτιρα των αναγραφομένων, αν και αυθάδης, όντας αυθάδης κάποιες φορές, παρέμενε άτολμη...τότε δεν γνώριζα την ουσία του κάτωθι αποφεύγματος «Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις» Ταδε έφη Όσκαρ Ουάιλντ
Σε κάποιες σελίδες κάπου στα τέλη κάποιου ΦΛΕΒΑΡΗ….ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ η ποιήτρια Θεία Μαρία από το Σικάγο είχε φαίνεται έμπνευση:
Έτσι νιώθεις και με τον ΈΡΩΤΑ …σαν να ανεβοκατεβαίνει ένα μπαλάκι μέσα σου…Από τις εκλυτικές ορμόνες της υποφύσεως ξεκινάει επιστημονικώς και καταλήγει σε καταγραφή σκέψεων στο ασυνείδητο της ψυχής…
Μια τρελή κατάσταση που χρήζει ψυχαναλύσεως… ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ! ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!!!
Παρόντας χρόνος με τα μυαλά στο κεφάλι…. Και όχι στα κάγκελα της φυλακής σου…Ξέρεις εσύ!
ΈΡΩΤΑΣ δεν θα πει να ανοίγεσαι αμέσως, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον. Είναι μια σπάνια ευκαιρία να ωριμάσεις, να αποκτήσεις μια υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος, για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου…
Είμαι ο κόσμος σου…στο κόσμο μου…εκεί δεν έχει ούτε αρχή...ούτε τέλος...
Σε αγαπώ ως το απέραντο σύμπαν εκεί που δεν υπάρχει χωροχρόνος…υπάρχουν μόνο φιγούρες...η δική σου και η δική μου…
Η διαφορά σεξ και ΈΡΩΤΑ, για να μαθαίνεις, είναι ότι το σεξ χαλαρώνει την ένταση, ενώ ο ΈΡΩΤΑΣ τη δημιουργεί...εσύ λοιπόν με την τρυφερές εμπειρίες ως τώρα...από την ερωτική σου ζωή...ΈΡΩΤΑ ξεκίνησες να αγαπάς ΕΣΕΝΑ...και μετά να αγαπήσεις ΕΜΕΝΑ...εγώ πάλι ξεκίνησα να σε αγαπώ...και το δώρο σου ήταν να με κάνεις να αγαπήσω ΕΣΕΝΑ (‘ΕΡΩΤΑ….ΟΠΩΣ ΣΕ ΕΙΣΠΑΤΤΩ ΔΗΛΑΔΗ.)
Αναρωτιέμαι αγαπημένο μου ημερολόγιο (Τι δεν καταλαβαίνεις? Με βαριά Θεσσαλονικιά Προφορά)
Σε κατέκλυσαν βλέπεις βαρυσήμαντες δηλώσεις…ή φοβερές λέξεις που φέρουν επάνω τους ιστορία...άλλοτε διηγώντας τες να λιώνεις από τα γέλια, άλλοτε να κλαις και γενικά μια ανάγνωση χαρμολύπης…διαβάζοντας να σου ξυπνάνε τα ζωώδη ένστικτά σου...να είσαι βρε παιδί μου σε μια εγρήγορση… πως θα αλλιώς να το πάθεις το διπολικό…σύνδρομο!
Το πιο καλό είναι το τέλος σου –στις πίσω σελίδες κατάφερες να κρατήσεις by the book (κατά γράμμα) και τις πιο όμορφες ατάκες όλο νάζι, ερωτική εκφραστικότητα που έχουν ξεστομίσει κάποιοι κατά καιρούς…
Εξαιρετική δουλειά!
Μπορείτε Ναι! Να τις χρησιμοποιήσετε και εσείς…είναι κοινές για τις κοινές θνητές…αφού προέρχονται από κοινούς θνητούς...τόσο απλά και λιτά!
Χιλιοειπωμένες
«Ήλιε μου…» η ατάκα!
Κατά τους χειμερινούς μήνες απαντάμε: «Ψάξε με..θα μαι πίσω από κανένα σύννεφο» ή κατά τους θερινούς μήνες η απάντηση πολύ ξεχωριστή: «Πρόσεχε μήπως οι ακτίνες μου σε κάψουν ζωντανό με εγκαύματα βαθμού… γιατί σου χορηγώ καπέλο και γυαλιά».
«Σπουργιτάκι μου…» πόσο γλυκιά και τρυφερή λέξη!!…
Βρε κουτό...το σπουργιτάκι πηδάει από κλαράκι σε κλαράκι…ηρεμία δεν έχει…, μαζί με αυτό χορηγούμε και κόλλα στιγμής…ή βενζινόκολα.
«Ψυχή μου…» «Καρδιά μου…» «Χαρά μου...»
Σου απαντώ με το τέμπο της αείμνηστης & Μοναδικής Ρένας της Κερκυραίας: «Καρδιά μου τση καρδιάς, καρδιά και τση ψυχής ψυχής μου… Άστο έπαθες ήδη κράμπα στην γλώσσα… μην μου ζορίζεσαι… καλύτερα να το γράψεις.
«Αστέρι μου….» «Γαλαξία μου…» «...μα τι λάμψη μου!»
...Τόσο φεγγοβολώ στον ουρανό …η ΘΕΑ! Με διόπτρα με είδες καλέ? ΟΥΑΟΥ…! Όχι ξέρω ξαναθυμήθηκες εκείνη την εκπαιδευτική υπέροχη, θα τολμούσα να πω, εκδρομή στο γνωστό Πλανητάριο…Εύγε! Ο παλιμπαιδισμός...προϋπάρχει.
Στον "δικό μου ερωτικό παράδεισο",
Φίλτατε Αναγνώστη, για να με μάθεις και από την ανάποδη, όρισα ένα ηθικό φραγμό...
ποτέ ο ΈΡΩΤΑΣ να μην υποταχθεί στο καθημερινό παιχνίδι της συναλλαγής (δίνω-παίρνω)…
να μην ανεχτεί επ ουδενί....τέτοιους μικροσυμβιβασμούς...ακόμα και αν πρόκειται να γευτεί μόνο ΣΤΙΓΜΕΣ...γιατί πολύ απλά...και παραστατικά...έχω κατασκευάσει...τον οίκο φιλοξενίας:
Κάθε πρωί και μια νέα άφιξη: μια χαρά, μια μελαγχολία, μια κακία, κάποια στιγμιαία συνειδητοποίηση, έρχεται σαν απρόσμενος επισκέπτης.
Καλωσόρισε και περιποιήσου τες όλες! Ακόμη κι αν είναι ένα πλήθος από λύπες, οι οποίες βιαίως αδειάζουν τον οίκο σου από την επίπλωση του, ακόμη και τότε, να συμπεριφέρεσαι σε κάθε επισκέπτη με τιμή.
Μπορεί να σε καθαρίζει για κάποια νέα ευχαρίστηση.
Τη σκοτεινή σκέψη, το ίδιο, τη ντροπή, την κακία, συνάντησέ τες στην πόρτα γελώντας, και κάλεσέ τες μέσα.
Να είσαι ευγνώμων για οποιονδήποτε έρχεται, διότι κάθε επισκέπτης, έχει αποσταλεί σαν οδηγός από το υπερπέραν και δεν μπορεί να μην γεύτηκες στιγμές του ΈΡΩΤΑ…ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ….!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ!
την ανάγκη σε εκπλήρωση,
τον φόβο σε ρίσκο,
την δυσπιστία σε αλήθεια...
Ξεφυλλίζοντας το, σε μια άλλη δεκαετία, αυτή που διανύω και ναι τολμώ να πω στα...άντα, διαπίστωσα ότι αυτό το ημερολόγιο διαθέτει αρκετές αρετές, που θα μπορούσε κάλλιστα να ενδιαφέρει τους πιστούς αναγνώστες, στο κάτω κάτω είναι σαν ερωτική νουβέλα «μύησης».
Άτεχνη, αλλά δεν παύει να ανιχνεύονται, εν σπέρματι, όλα τα θέματα για τα οποία έγραψα αργότερα.
Έχω να σας πω, βέβαια, ότι η σάτιρα των αναγραφομένων, αν και αυθάδης, όντας αυθάδης κάποιες φορές, παρέμενε άτολμη...τότε δεν γνώριζα την ουσία του κάτωθι αποφεύγματος «Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις» Ταδε έφη Όσκαρ Ουάιλντ
Σε κάποιες σελίδες κάπου στα τέλη κάποιου ΦΛΕΒΑΡΗ….ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ η ποιήτρια Θεία Μαρία από το Σικάγο είχε φαίνεται έμπνευση:
«Ξέρεις τρυφερό μου πλασματάκι που βρίσκεσαι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου...στην απεραντοσύνη της ζωής, ο ΈΡΩΤΑΣ φαντάζει υπέροχος ..ακέραιος. Δεν υπάρχει αρχή ούτε τέλος, απλώς γίνεται μια ανακύκλωση ύλης και εμπειριών που επαναλαμβάνονται με ¨άλλη μορφή¨ κάθε φορά.Συνεχίζω κάπου χαμένη μεταξύ ΈΤΟΥΣ Φιδιού και Γουρουνιού (στο κινέζικο ωροσκόπιο):
Η ζωή μαζί σου ΈΡΩΤΑ ποτέ δεν σταματά, ποτέ δεν βαλτώνει, ποτέ δεν χάνει το ενδιαφέρον της...γιατί πολύ απλά μου θυμίζεις ότι η κάθε στιγμή είναι πάντα καινούργια και ανεξερεύνητη…είσαι η γέφυρα σύνδεσης με το ΆΓΝΩΣΤΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ…ΣΑΝ ΤΑ ΠΗΓΑΔΙΑ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΒΑΘΟΣ ΈΧΟΥΝ.»
«Αρκεί να σου μεταφέρω μια λέξη με χιλιάδες ερμηνείες αυτό το έντονο συναίσθημα με απέραντη δύναμη, γεμάτο τρυφερότητα, που απελευθερώνει από την μοναξιά και την ανασφάλεια, μας λυτρώνει..από τα πάθη…..μας, νοηματοδοτεί την ζωή μας...και ουσιαστικά δικαιώνεται από μόνος του ...έχει την δύναμη να ανατροφοδοτείται...είναι ο ΈΡΩΤΑΣ...όπως τον έχουμε νιώσει όλοι εμείς ……τα Ερωτευμένα Πιγκουινάκια…»Αχ τι σου κάνει ο ΈΡΩΤΑΣ…!! Εκ πρώτης όψεως…σε κάνει εκφωνητή σε μια περιγραφή αγώνα ποδοσφαίρου…που η «γλώσσα πάει ροδάνι» αφού θα πρέπει να αναφέρεις με κάθε λεπτομέρεια τι γίνεται σε κάθε δευτερόλεπτο όπου αυτή η μπαλίτσα βολοδέρνει από πόδι σε πόδι…..για φαντάσου…!
Έτσι νιώθεις και με τον ΈΡΩΤΑ …σαν να ανεβοκατεβαίνει ένα μπαλάκι μέσα σου…Από τις εκλυτικές ορμόνες της υποφύσεως ξεκινάει επιστημονικώς και καταλήγει σε καταγραφή σκέψεων στο ασυνείδητο της ψυχής…
Μια τρελή κατάσταση που χρήζει ψυχαναλύσεως… ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ! ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!!!
Παρόντας χρόνος με τα μυαλά στο κεφάλι…. Και όχι στα κάγκελα της φυλακής σου…Ξέρεις εσύ!
ΈΡΩΤΑΣ δεν θα πει να ανοίγεσαι αμέσως, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον. Είναι μια σπάνια ευκαιρία να ωριμάσεις, να αποκτήσεις μια υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος, για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου…
Είμαι ο κόσμος σου…στο κόσμο μου…εκεί δεν έχει ούτε αρχή...ούτε τέλος...
Σε αγαπώ ως το απέραντο σύμπαν εκεί που δεν υπάρχει χωροχρόνος…υπάρχουν μόνο φιγούρες...η δική σου και η δική μου…
Η διαφορά σεξ και ΈΡΩΤΑ, για να μαθαίνεις, είναι ότι το σεξ χαλαρώνει την ένταση, ενώ ο ΈΡΩΤΑΣ τη δημιουργεί...εσύ λοιπόν με την τρυφερές εμπειρίες ως τώρα...από την ερωτική σου ζωή...ΈΡΩΤΑ ξεκίνησες να αγαπάς ΕΣΕΝΑ...και μετά να αγαπήσεις ΕΜΕΝΑ...εγώ πάλι ξεκίνησα να σε αγαπώ...και το δώρο σου ήταν να με κάνεις να αγαπήσω ΕΣΕΝΑ (‘ΕΡΩΤΑ….ΟΠΩΣ ΣΕ ΕΙΣΠΑΤΤΩ ΔΗΛΑΔΗ.)
Αναρωτιέμαι αγαπημένο μου ημερολόγιο (Τι δεν καταλαβαίνεις? Με βαριά Θεσσαλονικιά Προφορά)
Σε κατέκλυσαν βλέπεις βαρυσήμαντες δηλώσεις…ή φοβερές λέξεις που φέρουν επάνω τους ιστορία...άλλοτε διηγώντας τες να λιώνεις από τα γέλια, άλλοτε να κλαις και γενικά μια ανάγνωση χαρμολύπης…διαβάζοντας να σου ξυπνάνε τα ζωώδη ένστικτά σου...να είσαι βρε παιδί μου σε μια εγρήγορση… πως θα αλλιώς να το πάθεις το διπολικό…σύνδρομο!
Το πιο καλό είναι το τέλος σου –στις πίσω σελίδες κατάφερες να κρατήσεις by the book (κατά γράμμα) και τις πιο όμορφες ατάκες όλο νάζι, ερωτική εκφραστικότητα που έχουν ξεστομίσει κάποιοι κατά καιρούς…
Εξαιρετική δουλειά!
Μπορείτε Ναι! Να τις χρησιμοποιήσετε και εσείς…είναι κοινές για τις κοινές θνητές…αφού προέρχονται από κοινούς θνητούς...τόσο απλά και λιτά!
Χιλιοειπωμένες
«Ήλιε μου…» η ατάκα!
Κατά τους χειμερινούς μήνες απαντάμε: «Ψάξε με..θα μαι πίσω από κανένα σύννεφο» ή κατά τους θερινούς μήνες η απάντηση πολύ ξεχωριστή: «Πρόσεχε μήπως οι ακτίνες μου σε κάψουν ζωντανό με εγκαύματα βαθμού… γιατί σου χορηγώ καπέλο και γυαλιά».
«Σπουργιτάκι μου…» πόσο γλυκιά και τρυφερή λέξη!!…
Βρε κουτό...το σπουργιτάκι πηδάει από κλαράκι σε κλαράκι…ηρεμία δεν έχει…, μαζί με αυτό χορηγούμε και κόλλα στιγμής…ή βενζινόκολα.
«Ψυχή μου…» «Καρδιά μου…» «Χαρά μου...»
Σου απαντώ με το τέμπο της αείμνηστης & Μοναδικής Ρένας της Κερκυραίας: «Καρδιά μου τση καρδιάς, καρδιά και τση ψυχής ψυχής μου… Άστο έπαθες ήδη κράμπα στην γλώσσα… μην μου ζορίζεσαι… καλύτερα να το γράψεις.
«Αστέρι μου….» «Γαλαξία μου…» «...μα τι λάμψη μου!»
...Τόσο φεγγοβολώ στον ουρανό …η ΘΕΑ! Με διόπτρα με είδες καλέ? ΟΥΑΟΥ…! Όχι ξέρω ξαναθυμήθηκες εκείνη την εκπαιδευτική υπέροχη, θα τολμούσα να πω, εκδρομή στο γνωστό Πλανητάριο…Εύγε! Ο παλιμπαιδισμός...προϋπάρχει.
Στον "δικό μου ερωτικό παράδεισο",
Φίλτατε Αναγνώστη, για να με μάθεις και από την ανάποδη, όρισα ένα ηθικό φραγμό...
ποτέ ο ΈΡΩΤΑΣ να μην υποταχθεί στο καθημερινό παιχνίδι της συναλλαγής (δίνω-παίρνω)…
να μην ανεχτεί επ ουδενί....τέτοιους μικροσυμβιβασμούς...ακόμα και αν πρόκειται να γευτεί μόνο ΣΤΙΓΜΕΣ...γιατί πολύ απλά...και παραστατικά...έχω κατασκευάσει...τον οίκο φιλοξενίας:
Κάθε πρωί και μια νέα άφιξη: μια χαρά, μια μελαγχολία, μια κακία, κάποια στιγμιαία συνειδητοποίηση, έρχεται σαν απρόσμενος επισκέπτης.
Καλωσόρισε και περιποιήσου τες όλες! Ακόμη κι αν είναι ένα πλήθος από λύπες, οι οποίες βιαίως αδειάζουν τον οίκο σου από την επίπλωση του, ακόμη και τότε, να συμπεριφέρεσαι σε κάθε επισκέπτη με τιμή.
Μπορεί να σε καθαρίζει για κάποια νέα ευχαρίστηση.
Τη σκοτεινή σκέψη, το ίδιο, τη ντροπή, την κακία, συνάντησέ τες στην πόρτα γελώντας, και κάλεσέ τες μέσα.
Να είσαι ευγνώμων για οποιονδήποτε έρχεται, διότι κάθε επισκέπτης, έχει αποσταλεί σαν οδηγός από το υπερπέραν και δεν μπορεί να μην γεύτηκες στιγμές του ΈΡΩΤΑ…ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ….!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ!
Πρώτη δημοσίευση 30/9
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου