«Mια γυναίκα με σύγχρονη σκέψη και κληροδοτημένους φόβους παλιότερων γενεών»
Στη σύγχρονη εποχή γίνεται πολύς λόγος για την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Η λέξη ετυμολογικά προέρχεται από το επίθετο ίσος που σημαίνει ισάξιος με κάποιον άλλον, αυτός που έχει τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους ανθρώπους.
Θα προσπαθήσω σ’ αυτό το άρθρο να κάνω μια αναφορά στη συμβολή της γυναίκας από την Μητριαρχική κοινωνία στη σύγχρονη κοινωνία, να ξεφυλλίσουμε από κοινού τις
σελίδες όπου σπουδαίες γυναίκες έγραψαν προκειμένου να προασπίσουν τα δικαιώματα μας, πολιτικά και κοινωνικά και να αποδεσμευτούν από την ταμπέλα "ασθενές φύλο"
Ας ξεκινήσουμε από την πρωτόγονο κοινωνικό σύστημα στο οποίο η γυναίκα είχε τον κυριότερο λόγο στην λήψη των αποφάσεων, την μητριαρχική κοινωνία. Κυριαρχία της γυναίκας στην οργάνωση και στη διαχείριση των κοινωνικών πραγμάτων. Η μητριαρχία που αργότερα αντικαταστάθηκε από την πατριαρχία, αμφισβητείται βέβαια ως ένα από τα στάδια στην εξελικτική πορεία του πολιτισμού από πολλούς ανθρωπολόγους…..γιατί άραγε….?
Έπεται ο διχασμός της…μέσα από την Αρχαία Ελλάδα.
Στην Αρχαία Αθήνα διαφαίνεται μια εικόνα αρκετά κατώτερης από εκείνη του άνδρα. Μέσα από τις σελίδες των αρχαίων συγγραμμάτων πληροφορούμαστε για την τραγική θέση της γυναίκας. Η θέση της γυναίκας στην Σπάρτη ήταν καλύτερη σχετικά μ’ αυτή της Αθήνας. Είχαν γνώμη για τα δημόσια και πολιτικά ζητήματα.
Ο Μεσαίωνας όμως βρίσκει την γυναίκα στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Αμφισβητείται έντονα η διανοητική της ικανότητα, ενώ παράλληλα θεωρείται όργανο του Σατανά και πηγή αμαρτίας.
Στοχαστές και φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, όπως ο Βολταίρος, Ρουσσό και άλλοι, ανέλαβαν την ιδεολογική υπεράσπιση του γυναικείου κινήματος. Ο Γάλλος μάλιστα, μαθηματικός και φιλόσοφος Νικολά ντε Κοντορσέ θέτει, με το δοκίμιο του «Η αναγνώριση πλήρων δικαιωμάτων του πολίτη στις γυναίκες» (1790), θέμα χειραφέτησης της γυναίκας.
Η Γαλλική Επανάσταση όμως καταδίκασε τις διεκδικήσεις των γυναικών.
Μάλιστα η πρώτη θεωρούμενη «σουφραζέτα» η Μαρία–Ολυμπία Γκούζ στάλθηκε στην λαιμητόμο από το Ροβεσπιέρο.
Η Βιομηχανική επανάσταση και οι κοινωνικές μεταβολές που προώθησε έφεραν σημαντικές αλλαγές σ’ ότι αφορούσε τη βελτίωση της γυναικείας θέσης.
Έτσι λοιπόν στην Γαλλία το 1830 άρχισαν αν ιδρύονται γυναικείες λέσχες με αποκορύφωση την Παγκόσμια Ένωση γυναικών το 1891.
Έπειτα ξεκίνησε ο μακρύς αγώνας ανάμεσα 1890-1914 από τις πιο διάσημες σουφραζέτες που διεκδικούσαν δυναμικά πολιτικά δικαιώματα.
Στην Ελλάδα το 1868-1870 το δικό μας γυναικείο κοινωνικό κίνημα έχοντας αυτό τον αγωνιστικό χαρακτήρα με πρωταγωνίστριες την Αιμιλία Κτενά και Καλλιρρόη Κεχαγιά ζήτησαν αρχικά ίσες οικονομικές απολαβές με τον άνδρα και την χειραφέτηση της γυναίκας.
Μέχρι και τα τέλη του του 19ου αιώνα η Καλλιρρόη Παρέν μαχόταν για τα πολιτικά δικαιώματα της γυναίκας. Με αποκορύφωμα το 1952 όπου εμείς εν τέλει αποκτάμε πολιτικά δικαιώματα. Το 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής η Ελένη Σκούρα και το 1956 η Λίνα Τσαλδάρη γίνεται η πρώτη Ελληνίδα υπουργός.
σελίδες όπου σπουδαίες γυναίκες έγραψαν προκειμένου να προασπίσουν τα δικαιώματα μας, πολιτικά και κοινωνικά και να αποδεσμευτούν από την ταμπέλα "ασθενές φύλο"
Ας ξεκινήσουμε από την πρωτόγονο κοινωνικό σύστημα στο οποίο η γυναίκα είχε τον κυριότερο λόγο στην λήψη των αποφάσεων, την μητριαρχική κοινωνία. Κυριαρχία της γυναίκας στην οργάνωση και στη διαχείριση των κοινωνικών πραγμάτων. Η μητριαρχία που αργότερα αντικαταστάθηκε από την πατριαρχία, αμφισβητείται βέβαια ως ένα από τα στάδια στην εξελικτική πορεία του πολιτισμού από πολλούς ανθρωπολόγους…..γιατί άραγε….?
Έπεται ο διχασμός της…μέσα από την Αρχαία Ελλάδα.
Στην Αρχαία Αθήνα διαφαίνεται μια εικόνα αρκετά κατώτερης από εκείνη του άνδρα. Μέσα από τις σελίδες των αρχαίων συγγραμμάτων πληροφορούμαστε για την τραγική θέση της γυναίκας. Η θέση της γυναίκας στην Σπάρτη ήταν καλύτερη σχετικά μ’ αυτή της Αθήνας. Είχαν γνώμη για τα δημόσια και πολιτικά ζητήματα.
Ο Μεσαίωνας όμως βρίσκει την γυναίκα στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Αμφισβητείται έντονα η διανοητική της ικανότητα, ενώ παράλληλα θεωρείται όργανο του Σατανά και πηγή αμαρτίας.
Στοχαστές και φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, όπως ο Βολταίρος, Ρουσσό και άλλοι, ανέλαβαν την ιδεολογική υπεράσπιση του γυναικείου κινήματος. Ο Γάλλος μάλιστα, μαθηματικός και φιλόσοφος Νικολά ντε Κοντορσέ θέτει, με το δοκίμιο του «Η αναγνώριση πλήρων δικαιωμάτων του πολίτη στις γυναίκες» (1790), θέμα χειραφέτησης της γυναίκας.
Μάλιστα η πρώτη θεωρούμενη «σουφραζέτα» η Μαρία–Ολυμπία Γκούζ στάλθηκε στην λαιμητόμο από το Ροβεσπιέρο.
Η Βιομηχανική επανάσταση και οι κοινωνικές μεταβολές που προώθησε έφεραν σημαντικές αλλαγές σ’ ότι αφορούσε τη βελτίωση της γυναικείας θέσης.
Έτσι λοιπόν στην Γαλλία το 1830 άρχισαν αν ιδρύονται γυναικείες λέσχες με αποκορύφωση την Παγκόσμια Ένωση γυναικών το 1891.
Έπειτα ξεκίνησε ο μακρύς αγώνας ανάμεσα 1890-1914 από τις πιο διάσημες σουφραζέτες που διεκδικούσαν δυναμικά πολιτικά δικαιώματα.
Πρώτη δημοσίευση: 1/9/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου