Ώρα να αλλάξουν οι αδιέξοδες “λογικές” διαχείρισης των αστικών λυμάτων

Ότι γέννησε τα πρόστιμα, δεν μπορεί να μας απαλλάξει από αυτά.

 της Αμαλίας Τόκα (Δημ. Συμβούλου Ρ-Π με το Μέτωπο Ψηλά)

Τον Ιούλιο 2015 το ευρωπαϊκό δικαστήριο για 2η φορά επιδίκασε την προσφυγή της ευρωπαϊκής επιτροπής εναντίον του ελληνικού κράτους, για τη μη συμμόρφωσή του στη
διαχείριση των αστικών λυμάτων ,ορισμένων οικισμών ανάμεσά τους και η Ραφήνα (Υπόθεση: C-167/14).

Σύμφωνα με το άρθρο 44 του Ν.4042/12, η προβλεπόμενη επιβολή προστίμου λόγω παραβιάσεων της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, για τα απόβλητα και την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, απευθύνεται και επιβαρύνει τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα, από τα οποία απορρέουν οι πράξεις ή οι παραλείψεις, για τη διαχείριση των αποβλήτων και την επεξεργασία των αστικών λυμάτων.

Αν και δεν είναι η ώρα κατανομής ευθυνών, είναι γνωστό – από το 1999 έως σήμερα- ότι οι διαδικασίες, σχεδιασμοί, πράξεις, εκκρεμότητες και παραλείψεις που συνέβαλλαν αποδεδειγμένα στη μη υλοποίηση του έργου αποχέτευσης του Δήμου μας, βαρύνουν εκείνες τις δημόσιες αρχές του κράτους οι οποίες έχουν τη σχετική αρμοδιότητα σχεδιασμού και υλοποίησης δηλ. το ΥΠΑΠΕΝ –ΥΠ.ΔΙΚΤΥΩΝ-ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ –ΕΥΔΑΠ –ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ.

Δημόσιες αρχές οι οποίες από τότε εμμονικά και μυωπικά σχεδίαζαν και μελετούσαν την κατασκευή ενός φαραωνικού ανοικτού τύπου Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων (Κ.Ε.Λ – 10 Δήμων και κοινοτήτων) στη θέση πλατύ χωράφι πλησίον του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας, αν και γνώριζαν ότι:

-η περιοχή αυτή ήταν χαρακτηρισμένη ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους (ΦΕΚ 281/93).

-βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από οικισμούς,

-γειτνιάζει με την Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας (ΦΕΚ 44/31.1.84), παραβιάζοντας συνεχώς την συνθήκη της κοινωνικής συναίνεσης , τις προειδοποιήσεις της Ε.Ε. (στις 27/11/2008 – 16/2/2011), τις καταδικαστικές αποφάσεις τις Ε.Ε (C- 440/06-25/10/2007), τις ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ (υπ’ αριθμ. 3743/ 2008 , 196/10.8.2011) τις απορριπτικές αποφάσεις δημοτικών (υπ’αρ.16/2011, 3/2012, 44/2013, 118/2013) τοπικών Συμβουλίων και τοπικών συλλόγων.

Προς στιγμήν, αυτή η εμμονή των αρμοδίων φορέων έδειξε ότι «κάμφθηκε» το 2012 , με την απόφαση της ΕΥΔΑΠ 17511 και με την τροποποίηση των αρχικών τους σχεδιασμών μεταφέροντας την Παλλήνη, το Γέρακα, την Ανθούσα και μέρος της Παιανίας στο ΚΕΛ Ψυτάλλειας, στηριζόμενοι στο απόρρητο επίσημο έγγραφο της ΕΥΔΑΠ 1927-1/12/2011 ( περί της εφικτής και επιβεβλημένης αξιοποίησης του ΚΕΛ της Ψυτάλλειας με την ένταξη νέων περιοχών αυτών της Αν. Αττικής), και στο γεγονός ότι η μελέτη οριοθέτησης και διευθέτησης του Μεγάλου ρέματος Ραφήνας ακυρώθηκε από το ΥΠΟΜΕΔΙ (30/8/2013) και επιστράφηκε στο ΥΠΕΚΑ.

Οι παλαιότερες αποφάσεις, αποδείχτηκαν για μια φορά ακόμα έωλες χάρη στο ΦΕΚ της προστασίας του ρέματος αλλά και τη μη υλοποίηση των αποφάσεων περί Αναδάσωσης του Πεντελικού όρους (είναι γνωστόν ότι τα πλημμυρικά φαινόμενα του ρέματος στη θέση Πλατύ Χωράφι δημιουργούν μια τεράστια λασποθάλασσα της οποίας ο όγκος των νερών είναι ανεξέλεγκτος και εν δυνάμει απειλητικός και καταστροφικός για τη φύση, τις περιουσίες και τους κατοίκους του Δήμου μας).

Τι πλατύ Χωράφι, τι βαθύ ποτάμι

Σήμερα, είναι πλέον πιο ώριμο και επιτακτικό από ποτέ, να επικρατήσει η κοινή λογική, να βρεθεί ο “κοινός τόπος” και η συνεννόηση ώστε να αλλάξουν οι αδιέξοδες “λογικές” διαχείρισης των αστικών λυμάτων.

Να διατυπωθεί καθαρά η διέξοδος που θα συνδυάζει τα επιστημονικά δεδομένα, τις τοπικές ιδιαιτερότητες και την ανάγκη άμεσης και οριστικής λύσης.

Να σταματήσουν οι πολυέξοδες και αναποτελεσματικές επιλογές, οι αναξιόπιστες και αντιφατικές μελέτες και οι “πειραματισμοί”.

Να πάψει η βιοτεχνία έκδοσης, φωτογραφικών νόμων, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων.

Να δοθεί ένα τέλος, στην ομηρία χιλιάδων πολιτών, στο βωμό διαφόρων συντεχνιακών, τοπικών αλλά και μεγαλύτερων συμφερόντων.

Να διασωθεί επιτέλους το εναπομείναν φυσικό περιβάλλον το οποίο “δανειζόμαστε” από τα παιδιά μας.

Να προστατευτεί η δημόσια υγεία, η οποία απειλείται με την καταστροφή του υδροφόρου ορίζοντα και τη ρύπανση της θάλασσας

και βέβαια,

να αποτραπεί η επιβολή των προστίμων τα οποία επιβάλλονται από την ΕΕ προς το ελληνικό κράτος, δηλαδή προς όλους εμάς που σε συνθήκες οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης θα κληθούμε να πληρώσουμε.

Είναι φανερό, ότι η βιώσιμη επίλυση του αποχετευτικού προβλήματος του Δήμου μας είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας που απαιτεί:

1. Την αλλαγή του υπάρχοντος σχεδιασμού της ΕΥΔΑΠ και των άλλων δημόσιων αρχών και την εναρμόνισή τους με την πραγματικότητα, τις τοπικές και περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες και το γενικότερο – καλώς εννοούμενο- συμφέρον των πολιτών της περιοχής μας,

2. Την επιλογή λύσεων, όπως αυτές προτείνονται μέσα από τις αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων, αλλά και μέσα από τα απολύτως τεκμηριωμένα – δεν είναι μελετητικές προβλέψεις- έγγραφά της ΕΥΔΑΠ ,στο πλαίσιο των οποίων η ίδια μερίμνησε ήδη για τους Δήμους Παλλήνης και Σαρωνικού, εγκρίνοντας τη σύνδεση του αποχετευτικού τους δικτύου με το ΚΕΛ Ψυτάλλειας.

Τέλος, αξίζει να τονιστεί, ότι η λύση της ένταξης του Δήμου μας σε υπάρχουσες υποδομές εγκαταστάσεων ΚΕΛ κρίνεται, δεδομένων των συνθηκών, ως η πιο ενδεδειγμένη καθώς θα οδηγήσει στην άμεση αποχέτευση των περιοχών μας με το χαμηλότερο δυνατό κόστος και κυρίως με μηδαμινή περιβαλλοντική επιβάρυνση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους βιωσιμότητας και ανάπτυξης της κάθε περιοχής αλλά και τα οφέλη που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση των παραγόμενων προϊόντων, και βέβαια την αποφυγή της επιβολής και πληρωμής προστίμων.

Ας μην ξεχνάμε, ότι η χρηματική ποινή αρχίζει από το 2007 και έως ότου το ελληνικό κράτος συμμορφωθεί πλήρως με την ολοκλήρωση κατασκευής των αποχετευτικών δικτύων, των εγκαταστάσεων ΚΕΛ και την 12μηνη τουλάχιστον λειτουργία του !

Η Δημοτική Σύμβουλος

Αμαλία Τόκα

Περισσότερα: Rafina Pikermi News