επιβαρύνουν τους καταναλωτές με την αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών και ως επί το πλείστον είχαν καθιερωθεί για τη χρηματοδότηση διάφορων δραστηριοτήτων, φορέων, επαγγελματικών ομάδων, εργαζομένων και δήμων που δεν μπορούσε να επιδοτήσει ο κρατικός προϋπολογισμός, όπως αναφέρει η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ». Με την κατάργηση των νόμων αυτών μειώνεται το κόστος σε υπηρεσίες και δίνεται ανάσα σε καταναλωτές και επιχειρήσεις.
Πιο αναλυτικά καταργούνται:
1) Δικαιώματα συμβολαιογράφων και υποθηκοφυλάκων για την σύνταξη συμβολαίου. Το 1966 θεσπίσθηκε ο νομος 4507 ο οποίος προέβλεπε δικαιώματα σε δραχμές για συμβολαιογράφους και αυτό καταργείται. Στον ίδιο νόμο προβλεπόταν η δημιουργία ειδικού λογαριασμού όπου αποταμιεύονταν τα δικαιώματα από την σύνταξη των κρατικών συμβολαίων. Αυτό παύει να ισχύει και αυτό θα επιφέρει μείωση του κόστους σύνταξης των κρατικών συμβολαίων.
2) Η εισφορά 8% επί των εγγυήσεων φιαλών υγραερίου. Από το 1964 ο νόμος που προέβλεπε εισφορά 8% ετησίως στις επιχειρήσεις υγραερίου. Είχε δημιουργηθεί και λογαριασμός στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος. Ο καταναλωτής αγόραζε την φιάλη και έπαιρνε μια εγγύηση. Το αποθεματικό του λογαριασμού ήταν περίπου 500.000 με 590.000 ευρώ ετησίως. Ωφελημένοι θα βγουν οι καταναλωτές.
3) Το παράβολο φοίτησης στα ιδιωτικά σχολεία υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης. Πρόκειται για κόστος από 60 έως 80 ευρώ ανά μαθητή το χρόνο. Αυτό επιβαρύνει τα δίδακτρα των μαθητών. Ο νόμος είναι από το 1977 και με το παράβολο αυτό οι γονείς πλήρωναν της εκπαιδευτικές άδειες των δασκάλων και των καθηγητών των ιδιωτικών σχολείων αλλά και την μετεκπαίδευσή τους.
4) Η κράτηση 0,30 ευρώ μηνιαίως επί των πολιτικών συντάξεων υπέρ της πανελλήνιας ομοσπονδίας πολιτικών συνταξιούχων. Το ποσό αυτό φτάνει σχεδόν το ένα εκατομμύριο το χρόνο. Η κράτηση ίσχυε από το 1970 με κλιμακωτές χρεώσεις ανάλογα με το ύψος της σύνταξης. Η κατάργηση αυξάνει οριακά τις συντάξεις.
5) Ο ειδικός φόρος κινηματογράφου (8% και 12%) και 4% για τους υπαίθριους. Οι φόροι αυτοί επιβάρυναν τις τιμές των εισιτηρίων. Είχαν καθιερωθεί από το 1987 και σκοπός ήταν η ενίσχυση της κινηματογραφικής τέχνης.
6) Ο δημοτικός φόρος επιτηδευματιών των Δωδεκανήσων (από 0,2% κλιμακωτά έως 1%) ανάλογα με τα ακαθάριστα έσοδα. Αυτός ο φόρος επιβάρυνε τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους καταναλωτές.
7) Ο ειδικός φόρος δημοσίων θεαμάτων. Ίσχυε από το 1948 και ήταν ένας φόρος που επιβλήθηκε από την Βασίλισσα Φρειδερίκη για την ενίσχυση των βόρειων επαρχιών της χώρας μετά το τέλος του εμφυλίου πόλεμου. Το ποσό αυτό επιβάρυνε κατά 1,46 ευρώ το κάθε εισιτήριο μουσικού θεάτρου (οπερέτα, επιθεώρηση, συναυλία κ.λ.π.) Ο λόγος για την είσπραξη του ποσού αυτού δεν υφίσταται πλέον.
8) Η πρόσθετη εισφορά επί των εισιτηρίων μουσικών θεαμάτων υπέρ του Ωδείου Αθηνών. Το 1948 είχε επιβληθεί η πρόσθετη εισφορά. Το ποσό είναι 1,46 ευρώ για την επιχορήγηση του Ωδείου Αθηνών.
9) Ο επίναυλος 3% επί του καθαρού ναύλου μεταφοράς επιβατών και οχημάτων στις τακτικές θαλάσσιες υπηρεσίες. Η χρέωση επιβάρυνε τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και πήγαινε υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού των Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών από το 2001.
10) Το ειδικό τέλος αποκλειστική χρήσης μέτρων και σταθμών σε κοινόχρηστους χώρους υπέρ των δήμων. Το 1958 με βασιλικό διάταγμα δόθηκε το δικαίωμα στους δήμους να χρησιμοποιούν σε κοινόχρηστους χώρους ζυγαριές για την μέτρηση και ζύγιση εμπορευμάτων. Οι δήμοι χρέωναν τους αγοραστές και πωλητές με ειδικό τέλος. Το ποσό φτάνει το χρόνο τα 400.000 ευρώ.
sofokleousin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου