οποίους «υπηρετεί» με το ίδιο πάθος.
Υπάρχουν δύο Μαριλένες, εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, στα όρια του σουρεαλισμού, του παραλόγου ή ίσως μιας ιδιόμορφης θεατρικής παράστασης με πρωταγωνίστρια την ίδια. Από τη μία είναι η Μαριλένα που μεγάλωσε στο Παλαιό Ψυχικό, παππούς της ήταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Κονιαβίτης, πατέρας της ο εμπορικός αντιπρόσωπος Δημήτρης Παναγιωτόπουλος και πατριός της ο Παύλος Ιωαννίδης, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, στενός φίλος και συνεργάτης του Ελληνα κροίσου. Είναι η ίδια Μαριλένα που πέρασε κάποια από τα καλοκαίρια της στον Σκορπιό, που αρίστευσε στις σπουδές της στο UCL, στην Aγγλική Φιλολογία, αλλά και στις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Νέα Υόρκη στην Κριτική Λογοτεχνία και στην Ιστορία του Θεάτρου και που θυμάται ακόμη αποσπάσματα από Τζέιν Οστιν, Σαίξπηρ και Ελιοτ. Εκείνη που υπήρξε φίλη με τον Κέβιν Κλάιν και τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ -ανέβασαν μάλιστα μαζί στη Νέα Υόρκη τη «Silvia»-, ενώ σε αυτήν επίσης οφείλεται το γεγονός ότι το «Proof» έγινε αργότερα ταινία με την Γκουίνεθ Πάλτροου, αφού η Μαριλένα το είχε ξεχωρίσει, ως «σπουδαίο θεατρικό έργο», από τους πάκους των δαχτυλογραφημένων σελίδων στο «Manhattan Theater Club» όπου εργαζόταν για ένα διάστημα. Είναι επίσης η δραματολόγος που όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα είχε συνεργαστεί με τους Θωμά Μοσχόπουλο, Νικαίτη Κοντούρη, Γιάννη Χουβαρδά, Δημήτρη Μαυρίκιο και η οποία το προηγούμενο βράδυ της συνέντευξής μας είχε συναντηθεί με τον Δημήτρη Λιγνάδη που της πρότεινε να συνεργαστούν πάλι, να θυμηθούν την πρώτη τους συνεργασία στον «Συλλέκτη», με πρωταγωνιστή τότε τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη που έσπασε ταμεία.
Είναι όμως και η Μαριλένα που αγαπάει τα πάρτυ, τις κοσμικές δεξιώσεις και φωτογραφήσεις, το προσεγμένο ντύσιμο, το ξενύχτι στα μπουζούκια, η εκκεντρική και «παρεξηγημένη», που πάει καλεσμένη σε εκπομπές και κάνει δηλώσεις για τη σχέση της με τον Μάριο Φραγκούλη που δεν γνωρίζαμε. Είναι η ίδια γυναίκα που συνεργάζεται με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο αλλά και με τον Γιώργο Τσαλίκη για το πρόγραμμά του στα μπουζούκια. Ταυτόχρονα.
«Ετσι ήμουν από παιδί. Μου άρεσε να παίζω», ξεκινά να μου λέει. «Στα διαλείμματα του σχολείου μου, στο Campion όπου φοιτούσα, το οποίο δεχόταν μαθητές μόνο εφόσον είχαν ξένο διαβατήριο, αντί να ασχολούμαι με νορμάλ παιχνίδια έπαιζα θεατρικά έργα, έπαιρνα τους φίλους μου και τους έδινα ρόλους. Πολλοί με ρωτούσαν κάποτε “πώς είναι δυνατόν το πρωί να είσαι στο “Αμόρε”, να παρουσιάζονται την ίδια χρονιά στην Αθήνα 14 δικά σου θεατρικά έργα και το βράδυ να διασκεδάζεις πρώτο τραπέζι πίστα στη φίλη σου Aννα Βίσση;”. Αυτά δεν τα ξεχωρίζω! Το να κάνεις μία σοβαρή δουλειά που απαιτεί χρόνο, έρευνα και γνώση δεν αποκλείει τη διασκέδαση. Και η διασκέδαση είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας. Θεωρώ εξίσου σημαντικό να πηγαίνω στην όπερα, στο μπαλέτο ή να παρακολουθώ στο Εθνικό την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη -με την οποία είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν στο θρυλικό “Σκράικερ” που θεωρήθηκε παράσταση της χρονιάς- και να χορεύω το βράδυ στον Κωνσταντίνο Αργυρό ή στη Δέσποινα Βανδή! Aλλωστε η τέχνη κρίνεται εκ του αποτελέσματος».
- Πιστεύεις ότι ο κόσμος σε παρεξηγεί; Υπάρχει φοβερή σοβαροφάνεια στην Ελλάδα. Κάποιοι μου λένε «μήπως να ρίξεις λίγο τους τόνους, να μη φωτογραφίζεσαι στα μπουζούκια;». Δεν είναι ούτε του χαρακτήρα μου ούτε της φιλοσοφίας μου. Στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη όπου έζησα κανείς δεν αναρωτιόταν γιατί από τη μία πάω στο Covent Garden και από την άλλη στο «Soho House» για να χορέψω μέχρι το πρωί! Γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό. Οι φίλοι μου με λένε Tίνκερμπελ. Γιατί πάντα, ακόμη και στις πιο μαύρες μου φάσεις, επιλέγω να σκορπάω χρυσόσκονη. Ζω συνειδητά στα κόκκινα, σπρώχνω στα άκρα τις σχέσεις μου -επαγγελματικές και προσωπικές- κι όποιος αντέξει.
- Και με τον σύζυγό σου, τον Κωνσταντίνο Κοροξενίδη, το κάνεις αυτό; Φυσικά! Δεν μου αρέσουν τα ημίμετρα. Αυτό θέλω να μάθω και στα παιδιά μου, στον Κωνσταντίνο junior και στον Αλέξανδρο, που είναι έξι και τριών ετών αντίστοιχα, στα οποία συμπεριφέρομαι σαν να είναι ήδη ενήλικες. Ακόμη και το ότι όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί τα παράτησα όλα και αφοσιώθηκα σ’ αυτό ήταν μέρος του πάθους με το οποίο θέλω να ζω τα πράγματα που με αφορούν. Πολλοί με ρωτάνε «μα γιατί άφησες το Ντουμπάι στο οποίο ζούσες με τον σύζυγό σου για να επιστρέψεις στην Ελλάδα της κρίσης;». Η απάντηση είναι «γιατί τελικά δεν μου ταίριαζε ο παράδεισος!».
- Πόσο διαφορετική μαμά είσαι με τα παιδιά σου; Ακολουθώ μαζί τους αυτό που μου είχε μάθει ο πατέρας μου: «Δεν μπορεί κανείς να σου κλέψει αυτό που έχεις στο κεφάλι σου!». Ολα τα άλλα, σπίτια, αυτοκίνητα, υλικά αγαθά, μπορεί να τα στερηθείς, τη γνώση όμως ποτέ. Αυτό θέλω να μεταδώσω και στα παιδιά μου. Επίσης, την αγάπη χωρίς όρια και να μην ακολουθούν το κοπάδι.
- Τα λες εκ του ασφαλούς, αφού η οικογένειά σου είναι ευκατάστατη. Η οικογένειά μου είναι ευκατάστατη, αλλά δεν έζησα ως «πλουσία», ιδιαίτερα στα φοιτητικά μου χρόνια. Είχα συγκεκριμένο budget και όταν μου τελείωναν τα χρήματα δεν μου έδιναν επιπλέον, ζούσα με 5 δολάρια την ημέρα στη Νέα Υόρκη. Εκανα όμως δύο και τρεις δουλειές προκειμένου να απολαμβάνω τη ζωή που θέλω.
- Θεωρείς ότι έχεις κάνει υπερβολικά πράγματα στη ζωή σου; Οπως το να πας στον γάμο σου στη Μύκονο με ελικόπτερο; Δεν ξέρω τι σημαίνει υπερβολή, δεν τον δέχομαι αυτό τον όρο. Αυτό που έκανα στον γάμο μου ήταν ένα θεατρικό έργο, εγώ έτσι το βλέπω. Θεώρησα ότι σε εκείνη την εποχή, πριν από την κρίση, θα μπορούσα να κάνω κάτι αυθόρμητο. Η τάση των media όμως εκείνη την περίοδο ήταν να κατασπαράζουν ανθρώπους.
- Ποιοι είναι φίλοι σου από τον καλλιτεχνικό χώρο; Οι άνθρωποι που θα πάρω τηλέφωνο όταν δεν είμαι καλά, ακόμη και στις 5 η ώρα το πρωί, που θα θελήσω να μοιραστώ κάτι προσωπικό μου είναι ο Γιώργος Τσαλίκης, ο Νίκος Καρβέλας, ο Μάριος Φραγκούλης, ο οποίος ήταν και ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας, ο Αντώνης Καλογρίδης.
- Με τον Αντώνη Καλογρίδη ήσασταν συγκάτοικοι στη Νέα Υόρκη ή είχατε και ερωτική σχέση; Ημασταν ζευγάρι με τον Αντώνη για έναν χρόνο - και αυτό το λέω πρώτη φορά. Τον θεωρώ από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους, με έμαθε να είμαι εξαιρετικά γενναιόδωρη. Ηταν έρωτας με την πρώτη ματιά και μας ένωσε ο Αντώνης Ρέμος τραγουδώντας το «Ετσι ξαφνικά» στο «Απόλλων Palace» τότε που συνεργαζόταν με τον Σάκη Ρουβά.
Η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου με τον σύζυγό της Κωνσταντίνο Κοροξενίδη
- Υπήρξες ποτέ τρίτο πρόσωπο σε σχέση; Ναι. Και σαν παράλληλη σχέση. Το θεωρώ αναπόφευκτο όταν ζεις με πάθος. Αν όμως με απατούσε ποτέ ο άντρας μου δεν θα έριχνα ποτέ το φταίξιμο στο τρίτο πρόσωπο. Θα έλεγα «ο άντρας μου φταίει».
- Θα συγχωρούσες τυχόν απιστία του Κωνσταντίνου; Αν το μάθαινα, όχι. Γιατί είμαι πολύ εγωίστρια.
- Εσύ σκέφτηκες ποτέ να τον απατήσεις; Ε, βέβαια! Πάρα πολλές φορές. Γιατί πιστεύω ότι σε μια μακροχρόνια σχέση το σεξουαλικό κομμάτι δεν είναι ποτέ αυτό που ήταν κάποτε.
- Σκέφτηκες ποτέ να χωρίσετε; Το σκέφτηκα. Γιατί είμαι ένας πάρα πολύ ελεύθερος άνθρωπος και καταλαβαίνω απόλυτα την «Κάρμεν» που προτίμησε να πέσει επάνω στο μαχαίρι παρά να πνιγεί από μία καταπιεστική σχέση. Από τη μία θεωρώ την ελευθερία το υπέρτατο αγαθό, αλλά τι πιο ωραίο να έχεις την ελευθερία σου και μέσα στη σχέση! Και εννοώ τη συναισθηματική ελευθερία.
- Δεν ζηλεύεις που εκείνος βρίσκεται στο Ντουμπάι λόγω της δουλειάς του ενώ εσύ μένεις στην Αθήνα; Ενθαρρύνω τον Κωνσταντίνο να περνάει καλά. Οχι, δεν ζηλεύω. Και δεν θέλω η ευτυχία κάποιου ανθρώπου να εξαρτάται μόνο από μένα. Αν βασίσω την ευτυχία μου στον Κωνσταντίνο, στα παιδιά μου ή στον Γρηγόρη Βαλτινό με τον οποίο θα συνεργαστούμε, είμαι χαμένη. Πιστεύω στην ανατολική φιλοσοφία που λέει ότι πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι όπως ένα μικρό παιδί: χωρίς λόγο.
- Εχεις υπάρξει ποτέ ζευγάρι με άντρα που να γνώριζες ότι έχει κάνει σεξ με άλλους άντρες; Ναι, έχω κάνει σχέση με bisexual! Δεν έχω κανένα θέμα μ’ αυτό. Πιστεύω μάλιστα οτι οι bisexual κάνουν πολύ καλύτερο σεξ από τους straight. Θαυμάζω την Πάολα και υιοθετώ την άποψή της πως «η καψούρα δεν έχει φύλο». Δεν με ενδιαφέρει αν ο άλλος, μετά από μένα, πάει με γυναίκα ή με άντρα. Πιστεύω μάλιστα πως πολλοί θα ήθελαν να εξερευνήσουν και ένα άλλο κομμάτι της σεξουαλικότητάς τους αλλά δεν το κάνουν για κοινωνικούς λόγους.
- Εσύ ερωτεύτηκες ποτέ γυναίκα; Δεν έτυχε. Αλλά θα ήθελα πολύ να είχα ζήσει αυτή την εμπειρία. Μακάρι να μου είχε συμβεί! Θα ήταν κάτι που θα με πήγαινε μπροστά και στο καλλιτεχνικό κομμάτι.
Μαριλένα Παναγιωτοπούλου: Το πρωί θεατρολόγος, το βράδυ party animal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου