Αιγυπτιακής έμπνευσης ο τάφος της Αμφίπολης;

Κι αν δεν είναι τάφος;

Στην Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπος, το μόνο από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου που επιζεί έως σήμερα, αμέσως μετά από την είσοδο, υπάρχει ένας κατηφορικός διάδρομος. Το πλάτος του είναι 1,04 μέτρο. Το ύψος του, όμως, είναι ακριβώς 96 εκατοστά, κατά σύμπτωση, όσο και το πλάτος του μυστηριώδους θυρώματος που αποκαλύφθηκε στον τρίτο θάλαμο του Τύμβου Καστά, στην Αμφίπολη.
Πέρα από την τάση να εντοπίζει κάποιος ίχνη κοσμικής συνωμοσίας και αποκρυφιστικών διασυνδέσεων οπουδήποτε, οι συγκρίσεις με τις αιγυπτιακές πυραμίδες επανέρχονται στο προσκήνιο. Κι αυτό συμβαίνει διότι ενισχύεται καθημερινά η υποψία ότι το επόμενο βήμα στα ενδότερα του μνημείου της Αμφίπολης θα φέρει τους αρχαιολόγους, όχι μόνο πιο μέσα αλλά και πιο κάτω.

Το εσωτερικό της Μεγάλης αιγυπτιακής Πυραμίδας στη Γκίζα είναι εξίσου θαυμαστό με το εξωτερικό της μεγαλείο -αν και δεν έχει καμία σχέση με ό,τι έχει βρεθεί έως τώρα στην Αμφίπολη. Στην Πυραμίδα του Χέοπος υπάρχουν επίπεδα, ανηφορικός και κατηφορικός διάδρομος, δύο αίθουσες κοντά στο κέντρο του οικοδομήματος -αλλά κανένα ίχνος των ταφέντων. Η μεγαθηριακή κατασκευή και η σχεδόν μαγική αρχιτεκτονική της Μεγάλης Πυραμίδας προβληματίζουν τους αρχαιολόγους εδώ και αιώνες.

Ορισμένοι εξ αυτών είναι βέβαιοι ότι, ενώ οι περισσότερες από τις υπόλοιπες πυραμίδες της Αιγύπτου είναι καταφανώς ταφικά μνημεία, αυτό είναι κάτι αμφίβολο για την Μεγάλη Πυραμίδα. Εκτός από μια μάλλον κακότεχνη και προχειροφτιαγμένη σαρκοφάγο, εντός του αιγυπτιακού μνημείου δεν βρέθηκε κανενός είδους ανθρώπινο υπόλειμμα. Εξ αυτού ορμώμενοι, πολλοί ειδικοί διατύπωσαν κάθε είδους θεωρία για το τι μπορεί πραγματικά να είναι η Μεγάλη Πυραμίδα -εκτός, φυσικά, από γιγαντιαίος τάφος.

Εάν για τον Τύμβο της Αμφίπολης ισχύει η θεωρία της κας Κατερίνας Περιστέρη ότι πρόκειται για έργο του Δεινοκράτη, του διαπρεπέστερου των αρχιτεκτόνων επί εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου, τότε είναι εξίσου πιθανή μια έντονη αιγυπτιακή επιρροή στην όλη σύλληψη του μνημείου. Διότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από πιθανό ότι ο Δεινοκράτης είχε καταγοητευτεί από τις Πυραμίδες. Ίσως μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι το πιο μεγαλεπήβολο έργο που είχε προτείνει στον Μέγα Αλέξανδρο, την μετατροπή του Άθω σε ένα κολοσσιαίο άγαλμα με τη μορφή του στρατηλάτη, αφορούσε σε έναν ορεινό όγκο που, εκ φύσεώς του, είχε τη μορφή πυραμίδας.

Η Μεγάλη Πυραμίδα κατασκευάστηκε σε μια περίοδο που απείχε άνω των 2.000 χρόνων από την εποχή που έζησε και έδρασε ο Δεινοκράτης. Εντούτοις, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να γεννήθηκε μέσα του η επιθυμία να αναμετρηθεί με το ασύλληπτο κατασκευαστικό αυτό θαύμα, δημιουργώντας ο ίδιος κάτι αντίστοιχο αλλά και τελείως διαφορετικό. Και εάν το έκανε αυτό, δεν θα μπορούσε παρά να οραματιστεί κάτι πραγματικά μεγάλο και επιβλητικό.

Ενδεικτικά, η διαγώνιος της Μεγάλης Πυραμίδας είναι 325 μέτρα, ενώ κάθε πλευρά της τετραγωνικής της βάσης είναι περίπου 230 μ. Αντίστοιχα, η διάμετρος του Τύμβου Καστά είναι 158,4 μ. και η περίμετρος 497 μέτρα. Όπως πιστοποιούν οι πελώριες διαστάσεις, το πνεύμα της μεγαλοπρέπειας παραμένει ακέραιο στο μνημείο της Αμφίπολης -είτε είναι ταφικό, είτε όχι.