οικογένεια γιατί φάνταζε στα μάτια μου ως η περιοχή της Αττικής που
είχε και έχει όλες τις προϋποθέσεις ώστε να αναπτυχθεί μια πόλη με σύγχρονες μελετημένες δομές. ΔΕΝ ΜΕΤΟΙΚΗΣΑ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ. Η απόφασή μου ήταν αποτέλεσμα της πίστης μου στις δυνατότητες αυτού του τόπου. Πίστευα και πιστεύω, πως η αρμονική συνύπαρξη του ντόπιου πληθυσμού με τους νέους κατοίκους, είναι η αναγκαία συνθήκη για μια ανάπτυξη προς όφελος του συνόλου. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή της συνύπαρξης αυτής, θα έχει ως αποτέλεσμα στην καλύτερη περίπτωση στασιμότητα ή δυστυχώς οπισθοδρόμηση.
Όλα αυτά τα χρόνια έχω διαπιστώσει πως οι μη γηγενείς κάτοικοι ήρθαν εδώ περίπου με το ίδιο σκεπτικό. Παρεμφερή όνειρα και προσδοκίες ήταν η αιτία που ρίζωσαν σε αυτόν εδώ το τόπο. Επενδύοντας τεράστιες περιούσιες με ένα και μόνο όραμα. Την ελπίδα ο τόπος να έχει την ανάπτυξη που ονειρεύτηκαν στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Τα χρόνια όμως περνούν και δυστυχώς για την περιοχή και για το σύνολο των κατοίκων της, κοινή διαπίστωση είναι πως σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει για την βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ακόμη και αυτά που έχουν γίνει είναι προϊόντα εφήμερου σχεδιασμού που δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες λειτουργίας της πόλης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις πραγματοποιήθηκαν έργα που πήγαν πίσω τον τόπο. Όπως η κατασκευή της κεντρικής πλατειάς στο Μαρκόπουλο, με την κυκλοφοριακή της ρύθμιση που αφαίρεσε τον παραδοσιακό χαρακτήρα της περιοχής ενώ έκανε και δύσχρηστη την λειτουργία των καταστημάτων πέριξ αυτής. Όπως η κατασκευή της κεντρικής λεωφόρου στο Πόρτο Ράφτη, που θέλει από την αρχή ξήλωμα για την εγκατάσταση υποδομών όμβριων υδάτων και αποχέτευσης αφού δεν προβλέφθηκε η εγκατάστασή τους. Όπως η σωστή εφαρμογή των σχεδίων πόλης, που απέχει κατά πολύ από τον πρότυπο σχεδιασμό με κίνδυνο να δημιουργηθεί μια δύσχρηστη πόλη χωρίς κοινόχρηστους χώρους και έργα υποδομής. Και άλλα πολλά, αλλά δεν έχει καμία σημασία να αναφερθώ αφού όλοι μας τα γνωρίζουμε, τα συζητάμε στην καθημερινότητά μας.
Ποια είναι η αιτία που κρατά δέσμια την ανάπτυξη της περιοχής στερώντας την ελπίδα από όλους εμάς;
Προσωπικά πιστεύω ότι ο τόπος είχε την ατυχία τα τελευταία χρόνια, όταν τα κοινοτικά και κρατικά κονδύλια κυκλοφορούσαν και μοιράζονταν αφειδώς, είτε λόγο ανικανότητας να μην μπορούν να τα εκμεταλλευτούν προς όφελος του Δήμου, είτε αυτά τα ελάχιστα που κατάφεραν να εξασφαλίσουν να επενδυθούν χωρίς ουσιαστική μελέτη και με ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Δεν θα μπω εδώ στον πειρασμό να μιλήσω για κακοδιαχείριση και άλλες ποινικά κολάσιμες πράξεις αφού ακόμη και αν έχουν συμβεί αυτό οφείλεται στην ίδια αιτία. Στην ανεπαρκή διοίκηση που ασκήθηκε για πολλά χρόνια στο Δήμο. Διοίκηση η οποία ήταν πάντα δημαρχοκεντρική από ένα δήμαρχο που απείχε συστηματικά από την κοινωνική πραγματικότητα και τις σύγχρονες ανάγκες της περιοχής και μια αντιπολίτευση που περίμενε να έρθει η σειρά της να κυβερνήσει, αφού αυτό ήταν επί σειρά ετών το σύστημα διακυβέρνησης του τόπου. Πώς άλλωστε αν δεν μπορείς να αφουγκραστείς την κοινωνία, αν δεν κατεβείς σε αυτήν, θα δημιουργήσεις έργο αντάξιο και αναγκαίο για αυτήν; Εδώ θα μου επιτρέψετε να φέρω ως παράδειγμα το ποδόσφαιρο όπου όσο και αν τρέχει μια ομάδα, όσο καλά και αν παίζει, στο τέλος δεν έχει σχεδόν καμία αξία αν δεν σκοράρει. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την άσκηση των διοικητικών καθηκόντων σε ένα δήμο. Τί κι αν όλη μέρα εργάζεσαι σκληρά κλεισμένος μέσα σε ένα γραφείο αν το παραγόμενο έργο δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τις απαιτούμενες ανάγκες της διοικητικής σου περιφέρειας. Όπως ο σοφός λαός μας λέει «χρήσιμος δεν είναι αυτός που δουλεύει πολύ αλλά αυτός που παράγει πολύ σε λιγότερο χρόνο». Αυτό αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν η δουλειά που έχεις αναλάβει είναι η διαχείριση της τύχης ενός τόπου και των ανθρώπων που διαβιούν σε αυτόν.
Η τοπική κοινωνία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η εκάστοτε δημοτική αρχή είναι επιλογή της πλειοψηφίας. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η διαμόρφωση μέσα στην κοινωνία ενός πλειοψηφικού τμήματος που να είναι ενημερωμένο με όσο το δυνατόν καλύτερη πληροφόρηση σχετικά με τα τοπικά ζητήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της διοικητικής διακυβέρνησης. Μέχρι και την προηγούμενη δημοτική αρχή του κ. Μαγουλά ελάχιστη ενημέρωση υπήρχε για τα τεκταινόμενα της «εξουσίας». Δημοτικά συμβούλια που συνεδρίαζαν με ελάχιστο ακροατήριο, αποφάσεις που πολλές φορές λαμβάνονταν πίσω από κλειστές πόρτες και σχεδόν ανύπαρκτη δημοσιοποίηση σε δημόσια μέσα των αποφάσεων αυτών. Όταν ερχόταν λοιπόν η ώρα των εκλογών, η απόφαση του εκλογικού σώματος δεν είχε να κάνει με το ποιος είναι πράγματι πιο ικανός αλλά συνήθως με το ποιος είχε υποσχεθεί πιο πειστικά τα περισσότερα ΘΑ… Η γνωστή εκδοχή του Μαυρογιαλούρου που υπόσχονταν ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε.
Στις εκλογές του 2010 ήρθε να ταράξει τα νερά μια καινούργια τότε κίνηση. Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ. Δημιουργήθηκε δυο μήνες μόλις πριν από τις εκλογές και κατάφερε να εκπροσωπηθεί με δυο Δημοτικούς Συμβούλους. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του Δήμου όπου μια νεοσύστατη κίνηση, όχι από τα σπλάχνα της γηγενούς κοινωνίας, αλλά από μια ευρύτερη συμμαχία ανθρώπων, διείσδυσε στην «διοικητική ολιγαρχία» του παλαιού κατεστημένου. Στα 3,5 χρόνια που επακολούθησαν τα αποτελέσματα της συμμετοχής αυτής ήταν θεαματικά και πρωτόγνωρα για το τόπο. Για πρώτη φορά είδαμε το αμφιθέατρο που διεξάγονται τα δημοτικά συμβούλια να παίρνει ζωή, γεμίζοντας κατ’ επανάληψη από ανθρώπους που για πρώτη φορά έρχονταν σε επαφή με την διοίκηση του Δήμου. Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ στάθηκε στο ύψος της ασκώντας την εκ του νόμου υποχρέωση της για έλεγχο της συμπολίτευσης αναδεικνύοντας συχνότατα πλέον ζητήματα διοίκησης και καθημερινότητας. Μπροστά στις νέες εξελίξεις τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν μπορούσαν να μείνουν απαθή δημοσιοποιώντας πλέον συχνότατα θέματα που είχαν να κάνουν με την άσκηση της εξουσίας. Συζητήσεις επί συζητήσεων ήταν πλέον στην καθημερινή ατζέντα των θαμώνων σε καφενεία και χώρους κοινωνικής συναναστροφής. Ακόμη και στις περιπτώσεις που η ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ λοιδορήθηκε ή κακοχαρακτηρίστηκε για συγκεκριμένες αποφάσεις της (παροδικά γιατί μετέπειτα πάντα επιβεβαιωνόταν), ακόμη και τότε, το κέρδος για την κοινωνία ήταν πολλαπλό. Εκτός από την άσκηση του ελέγχου που ήταν διαρκής καθ’ όλη την περίοδο των 3,5 ετών, αναγκαστικά προκλήθηκε η ενημέρωση των πολιτών μετά από σειρά ανακοινώσεων και ανταπαντήσεων. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί ότι μέσω της ΔΥΝΑΜΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ δόθηκε η δυνατότητα να λαμβάνουν ενημέρωση περισσότερα από 1100 email με πολλαπλάσιους αποδέκτες για οτιδήποτε λάμβανε χώρα στα δημοτικά πεπραγμένα και όχι μόνο. Δεν θα πρέπει ακόμη να λησμονηθεί ότι η συγκεκριμένη παράταξη καθιέρωσε κάθε Δευτέρα στης 20:00 στα γραφεία της στη Λεωφόρο Πόρτο Ράφτη ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ πολιτικά συμβούλια όπου μπορούσε πραγματικά, οποιοσδήποτε, να παρευρεθεί, να ενημερωθεί, να πει την γνώμη του, όποια και αν ήταν αυτή, να κρίνει και τελικά να συμμετάσχει στη λήψη των αποφάσεων. Και βέβαια θα πρέπει να αναφερθεί ότι ήταν η μόνη Δημοτική Παράταξη που διατήρησε ανοιχτά γραφεία για όλη την διάρκεια των 3,5 χρόνων.
Με ιδιαίτερη χαρά βλέπω πως σήμερα δεν μιλάμε πλέον για δυο κοινωνίες μέσα σε έναν δήμο αφού η σύγκλιση των γηγενών και των νέων κατοίκων είναι πραγματικότητα. Κανείς δεν τολμά πλέον ανοιχτά να προβεί σε διαχωρισμούς και αν αυτό συμβεί κρίνεται άμεσα καταδικαστέο. Άλλωστε πιο σημαντικός ακόμη και από τον συγγενή είναι ένας καλός γείτονας. Με αυτόν μοιράζεσαι την καλημέρα, περπατάς στο ίδιο πεζοδρόμιο, πηγαίνεις τα παιδιά σου στο ίδιο σχολείο, μοιράζεσαι την καθημερινότητα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Όσα από την ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ εκφράστηκαν μέσω των δυο ανθρώπων της στα δημοτικά συμβούλια, του επικεφαλής της κ. Γ. ΑΔΑΜΟΥ και της κας Α. ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ, ήταν το αποτέλεσμα μιας σφυρηλατημένης ομάδας που τους πλαισίωνε. Μια ικανή και έντιμη ομάδα που έχω την τιμή να συμμετέχω και εγώ ως ένα εκ των ιδρυτικών της μελών.
Βρισκόμαστε πλέον λίγες μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές. Πολλοί θα ζητήσουν την ψήφο σας. Για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του Δήμου μέχρι τη στιγμή που γραφόταν αυτό το άρθρο, εννέα (9) δημοτικές παρατάξεις είχαν εκδηλώσει το ενδιαφέρον να κατέλθουν στον εκλογικό στίβο. Αυτό από μόνο του είναι μια μεγάλη επιτυχία. Δείχνει ότι πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας έχει περάσει από την απάθεια στην εμπράγματη ενεργητικότητα.
Με δεδομένο λοιπόν ότι κανείς πλέον ΔΕΝ έχει το δικαίωμα να πει ότι δεν γνώριζε τι ψήφιζε, στις 18 ΜΑΪΟΥ θα κληθεί να συμμετέχει στην επιλογή της Δημοτικής Αρχής που του αξίζει. Αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνεται να μας χωρίζουν. Τα επόμενα πέντε χρόνια δημοτικής διακυβέρνησης είναι ίσως τα κρισιμότερα στην ιστορία αυτού του Δήμου. Με την απόφασή μας, θα επιλέξουμε αν θα ανεβούμε στο τρένο της ανάπτυξης ή θα περιμένουμε στο σταθμό της μεμψιμοιρίας βλέποντας να προσπερνά το μέλλον από μπροστά μας. Εύχομαι η απόφαση της πλειοψηφίας να είναι η απαρχή μιας νέας ελπιδοφόρας εποχής. Το οφείλουμε πρωτίστως στα παιδιά αυτού του τόπου, στην ιστορία του και σε αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά να προάγουν το κοινωνικό συμφέρον.
Υ.Γ.: Θα εμπιστευτούμε ξανά όλους αυτούς που με τις επιλογές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια κατάντησαν το ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ μια τριτοκοσμική πόλη; Θα τους δώσουμε ξανά την ευκαιρία μέσα από ψεύτικες υποσχέσεις να ολοκληρώσουν την καταστροφική τους πολιτική; Θα αφήσουμε την μοίρα και τις προσδοκίες μας στην τύχη αυτών που μας αγνοούν;
Με ΔΥΝΑΜΗ ψυχής διαθέτοντας ΕΛΠΙΔΑ εύχομαι να δώσουμε ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ στα όνειρα μας.
Με ιδιαίτερη τιμή
Κρητικός Λεωνίδας
Υπ. Δημοτικός σύμβουλος
με την «ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ»
Πόρτο Ράφτη, 29/04/2014
«ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ»
το ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
www.dynami-elpidas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου