Όπως μας εξηγεί ο Καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης κ. Αναστάσιος Κανελλόπουλος, η δυνατότητα να «μη νιώθουμε» τα μάτια μας εξαρτάται από ένα πολύ ευαίσθητο μηχανισμό, ο οποίος εξαρτάται κυρίως από τρία συστατικά.
Το πρώτο είναι η παραγωγή ενός ειδικού λιπαρού συστατικού από τους μεϊβομιανούς αδένες των βλεφάρων, το οποίο ανακατεύεται με το δάκρυ και το “παγιδεύει” για τα δευτερόλεπτα που τα μάτια μας είναι ανοικτά. Το κύριο συστατικό των δακρύων είναι το νερό και παράγεται από τους πολλαπλούς, χιλιάδες μικρούς αδένες, τους δακρυϊκούς, οι οποίοι βρίσκονται κυρίως μέσα από το επάνω βλέφαρο.
Τέλος, το υλικό το οποίο δρα σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ της στιβάδας δακρύου και του ματιού μας, του επιθηλίου δηλαδή του κερατοειδή, είναι μία ειδική βλέννα, η οποία παράγεται στην επιφάνεια του επιπεφυκότα. Η βλέννα αυτή είναι επίσης πάρα πολύ σημαντική, γιατί κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα ανακατεύεται με τα συστατικά των δακρύων, επικαλύπτει την επιφάνεια των ματιών και έτσι, ενώ τα μάτια τρίβονται συνεχώς με τα βλέφαρα δεν δίνουν καμία αίσθηση πόνου, αίσθηση ξένου σώματος ή ενόχληση.
Οποιοδήποτε λοιπόν συστατικό από τα παραπάνω αλλοιωθεί, θα έχει άμεση επίδραση στην άνεση που νοιώθουμε και στη σταθερή και λειτουργική όρασή μας σε καθημερινή βάση.
Με το πέρασμα των δεκαετιών, στις γυναίκες ειδικότερα, παρουσιάζεται σημαντική μείωση της βλεννώδους, της υδατώδους αλλά και της λιπαρής στιβάδας των ματιών με αποτέλεσμα να προκαλείται σημαντική στεγνότητα. Σύμφωνα με τον Δρ. Κανελλόπουλο, οι αιτίες είναι:
• Η λήψη διάφορων φαρμάκων (π.χ. φάρμακα για τη ρύθμιση του θυρεοειδή, για τη βελτίωση της ψυχικής διάθεσης και παρασυμπαθητικομιμητικά φάρμακα).
• Πολλά αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η θυρεοειδοπάθεια, το σύνδρομο Sjogren, ο ερυθηματώδης λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, παθήσεις που, δυστυχώς, εμφανίζονται κατά κόρον σε γυναίκες της μέσης ηλικίας.
• Επίκτητες καταστάσεις, όπως είναι ο τραυματισμός της επιφάνειας του ματιού από κάποιο χημικό, η χρόνια χρήση τοξικών φαρμάκων, ή κολλυρίων που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση χωρίς συνταγή γιατρού. Κι αυτό γιατί τα περισσότερα από αυτά τα κολλύρια συντηρούνται με διαφόρων ειδών αλκοόλες, οι οποίες αθροιστικά μπορούν να επιφέρουν σημαντική τοξικότητα στην επιφάνεια του ματιού.
Παρόμοιο ρόλο παίζουν, δυστυχώς, τα κολλύρια του γλαυκώματος, που ενώ είναι απαραίτητα, αθροιστικά και περνώντας οι δεκαετίες προκαλούν ξηροφθαλμία.
• Η χρήση φακών επαφής.
• Σε μικρό βαθμό κάποιες διαθλαστικές επεμβάσεις ρουτίνας.
Επίσης, ο χρόνος επιφέρει σταδιακά και κάποια ανατομικά προβλήματα. Υπάρχει μία χαλάρωση των βλεφάρων και έτσι τα άνω βλέφαρα μπορεί να μην επικαλύπτουν καλά το μάτι, μπορεί να κλείνουν επάνω από το κάτω βλέφαρο, γεγονός που επιταχύνει τα συμπτώματα της ξηροφθαλμίας. Αντίστοιχα, όταν το κάτω βλέφαρο χαλαρώσει μπορεί να μην ανεβαίνει αρκετά ώστε να καλύψει το κενό που δημιουργείται με το πάνω βλέφαρο και έτσι έχουμε την πάθηση του εκτροπίου, που μπορεί συχνά να επιβαρύνει τα συμπτώματα της ξηροφθαλμίας.
Αντιμετώπιση του προβλήματος
«Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τη χρήση των καταλλήλων φαρμάκων ή άλλων μέσων, όπως είναι οι ζεστές κομπρέσες, ενώ μερικές φορές κάποια μέσα με φως απευαισθητοποιούν την ίσως συχνότερη πάθηση που προκαλεί ξηροφθαλμία, τη ροδόχρου ακμή» αναφέρει ο κ. Κανελλόπουλος, προσθέτοντας πως :
«Οι Έλληνες, όπως και οι περισσότεροι λαοί που ζουν γύρω από τη Μεσόγειο θάλασσα, έχουν πολύ συχνά αυτό το ελαφρύ κοκκίνισμα στη μύτη, στα μάγουλα και στη μέση του μετώπου, που συνδέεται άμεσα με τη μη λειτουργική παραγωγή λαδιού από τα βλέφαρά. Αυτό μπορεί να το έχουν σε όλη τους τη ζωή αλλά κάποια στιγμή να φτάσει σε σημείο να γίνει συμπτωματικό.
Για την αντιμετώπιση της ροδόχρου ακμής συστήνεται η χρήση ζεστών κομπρεσών, η αποφυγή λιπαρών φαγητών και μπαχαρικών, αλλά και η συστηματική υγιεινή των βλεφάρων.
Σε κάθε περίπτωση να συμβουλεύεστε τον οφθαλμίατρό σας ο οποίος έχει τα κλινικά και διαγνωστικά μέσα να αποφανθεί αν υπάρχει ξηροφθαλμία και αν αυτή είναι συμπτωματική» καταλήγει ο καθηγητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου