Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Ο «οδηγός» επιβίωσης σε απαγωγή

Είναι δυνατόν οι χτύποι μιας καμπάνας ή το τρένο που περνά, αλλά και η ώρα που γίνεται η αποκομιδή απορριμμάτων από τα απορριμματοφόρα του δήμου να οδηγήσουν στην
εξιχνίαση μιας απαγωγής; Η απάντηση είναι «κι όμως, ναι». Αρκετές λεπτομέρειες, που ίσως στην καθημερινότητά μας περνούν απαρατήρητες, σε περιπτώσεις απαγωγής και ομηρίας μπορούν να οδηγήσουν στην εξιχνίαση, αρκεί ο απαχθείς να έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε να μπορεί αυτές τις λεπτομέρειες να τις «μετρά» και να συγκρατεί συγκεκριμένα περιστατικά, που αποτελούν στη συνέχεια βέλη στη φαρέτρα των διωκτικών Αρχών.

Η πρόσφατη απόπειρα απαγωγής του 33χρονου εφοπλιστή Κίκου Μαρτίνου απέδειξε πως η εκπαίδευση σε αυτές τις περιπτώσεις πραγματικά σώζει. Αλλωστε, ο ίδιος ο 33χρονος με τις κινήσεις του (να εμβολίσει δηλαδή με το ογκώδες αυτοκίνητο του το μικρο αυτοκίνητο που του έκλεινε τον δρόμο) απέδειξε του λόγου το αληθές και μάλιστα στην πράξη, καθώς ο γόνος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας είχε εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζει επικίνδυνες καταστάσεις και, κυρίως, απόπειρες απαγωγής και ομηρίας.

Η «Espresso της Κυριακής» ερεύνησε και έμαθε τα μυστικά της ειδικής εκπαίδευσης των μελών πλούσιων οικογενειών της χώρας ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις. Συνήθως οι εύποροι Ελληνες στέλνουν τα παιδιά τους να εκπαιδευτούν σε ειδικά σεμινάρια αυτοπροστασίας στο εξωτερικό και κυρίως στο Ισραήλ, που έχει αναπτύξει τεχνικές άμυνας για την αντιμετώπιση κακοποιών. Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται σε ένα κλειστό κύκλο πελατών (με κριτήριο, βέβαια, το βαρύ πορτοφόλι) επίσης δύο εταιρίες, οι οποίες κάνουν ένα πρώτο σεμινάριο σε εγκαταστάσεις στην Αττική και στη συνέχεια -για ένα χρονικό διάστημα- στέλνουν τους πελάτες τους να εκπαιδευτούν εντατικά στο εξωτερικό.

Οι χτύποι μιας καμπάνας, τα βήματα του απαγωγέα, οι ώρες που περνά το απορριμματοφόρο του δήμου είναι μερικά από τα κόλπα των ειδικών που διδάσκουν σε σημαίνοντα άτομα τα οποία θεωρητικά αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο απαγωγής, ώστε μετά την απελευθέρωσή τους να είναι σε θέση να μπορούν να δώσουν μέσα από λεπτομέρειες μια πρώτη εικόνα στους ερευνητές, βοηθώντας τους να ξετυλίξουν το κουβάρι και να φτάσουν στην εξιχνίαση του εγκλήματος.

Σύμφωνα με την έρευνα της «Espresso της Κυριακής», στην πρώτη φάση της απαγωγής οι ειδικοί διδάσκουν στο υποψήφιο θύμα πώς θα μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του τα πρώτα κρίσιμα λεπτά, την ώρα δηλαδή που ο απαχθείς μεταφέρεται από τους απαγωγείς του στο καταφύγιό τους, ώστε να είναι σε θέση να μετρήσει τις στροφές του δρόμου που ακολουθεί ο απαγωγέας του με το αυτοκίνητο το οποίο τον μεταφέρει στην προσωρινή του φυλακή. Το επόμενο στάδιο είναι τα σκαλιά. Δηλαδή, εάν το κρησφύγετο έχει σκαλιά, να μετρήσει πόσα ανέβηκε και να έχει τη διαύγεια όλες αυτές τις πληροφορίες να τις αποθηκεύσει στο πίσω μέρος του μυαλού του. Ενώ για όταν βρίσκεται στην προσωρινή του φυλακή και του βγάζουν την κουκούλα από το κεφάλι του μαθαίνει τεχνικές για να θυμάται τον χώρο και κυρίως την κλίση και τη φωτεινότητα, από τις ακτίνες του ήλιου που θα μπαίνουν από το καλυμμένο παράθυρο του δωματίου.

Από εδώ και έπειτα ξεκινά η μεγαλύτερη φάση της εκπαίδευσης, καθώς ο απαχθείς θα πρέπει συνεχώς να έχει τεταμένη την προσοχή του. Μεταξύ άλλων, αρχίζει η «καταγραφή» στο μυαλό του των εξωτερικών ήχων της αυτοσχέδιας φυλακής και συγκεκριμένα τα βήματα του δράστη για να φθάσει στο «κελί», καθώς και εάν ανεβαίνει σκαλιά. Παράλληλα, μια καμπάνα και τα χτυπήματά της είναι δυνατόν να δώσουν στον απαχθέντα την ευκαιρία να κατανοήσει και να μετρά την ώρα, ενώ κάποιος άλλος εξωτερικός ήχος, όπως ο ήχος του τρένου που τρέχει επάνω στις ράγες, ίσως είναι στη συνέχεια ένα όπλο στα χέρια των ερευνητών προκειμένου να προσδιορίσουν τις περιοχές έρευνας.

Η φωνή και τα ρούχα

Στη δεύτερη και κρισιμότερη φάση της εκπαίδευσης ο εκπαιδευόμενος μαθαίνει πως το πρώτο που θα πρέπει να κάνει είναι να εντοπίσει κάποιο χαρακτηριστικό του ανθρώπου που θα μπαίνει στο αυτοσχέδιο κελί του είτε για να του δώσει φαγητό είτε για να μιλήσει με ένα οικείο πρόσωπό του στο τηλέφωνο, ώστε να προχωρήσει η διαπραγμάτευση για τα λύτρα. Θα πρέπει, για παράδειγμα, να παρατηρήσει κάποιους ιδιωματισμούς στην ομιλία του αγνώστου, κάποιο χαρακτηριστικό στα ρούχα που φοράει και κυρίως στα παπούτσια του. Βέβαια, στις περισσότερες των περιπτώσεων οι δράστες δεν αποκαλύπτουν το πρόσωπό τους, πλην όμως η καλή εκπαίδευση του απαχθέντος είναι δυνατόν να δώσει στη συνέχεια στους αστυνομικούς μια πρώτη εικόνα του σωματότυπου και της καταγωγής του κακοποιού.

ΘΕΟΔΟΣΗΣ Π.ΠΑΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου