Προσλήψεις στις ΜΚΟ χωρίς ένα ευρώ!

Εκατοντάδες αγγελίες για εργαζομένους με μοναδική αμοιβή... την ηθική ικανοποίηση
Την ίδια ώρα που η αγορά εργασίας καταρρέει και τα πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας έχουν κυριολεκτικά διαλύσει την κοινωνία και την ελληνική οικογένεια, εταιρείες, φορείς, ΜΚΟ και
σύλλογοι έχουν βρει ένα νέο κόλπο για να απασχολούν εργαζομένους χωρίς να τους πληρώνουν. Οχι γιατί τους οφείλουν χρήματα, αλλά επειδή τους προσλαμβάνουν ως… εθελοντές για να τους προσφέρουν ηθική ανταμοιβή για τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους. Στην Ελλάδα της πείνας και της δυστυχίας φαίνεται ότι ο εθελοντισμός όχι μόνο ιεραρχείται ψηλά στον αξιακό κώδικα κάποιων, αλλά σε ορισμένους τομείς που έχουν μάλιστα επιχορηγηθεί πλουσιοπάροχα από το κράτος περισσεύει. Στο πλαίσιο αυτό, εκατοντάδες αγγελίες δημοσιεύονται καθημερινά από εργοδότες που δίνουν απλόχερα ευκαιρίες για εθελοντική εργασία σε όσους το επιθυμούν, ουσιαστικά αναζητώντας προσωπικό που θα δουλεύει τζάμπα και με τη συγκατάθεσή του. Η νέα αυτή μόδα είναι αποτέλεσμα των ασφυκτικών οικονομικών και ψυχολογικών επιπτώσεων που έχει προκαλέσει η κρίση στον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας.  Η προσέλκυση εργατικού δυναμικού με εθελοντική σχέση απευθύνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες υποψηφίων:

■ Η πρώτη δεξαμενή άντλησης δωρεάν απασχόλησης αφορά σε ανθρώπους που έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική εργασιακής αποκατάστασης όχι απλώς στον επαγγελματικό τομέα τους, αλλά ευρύτερα. Γι’ αυτό τον λόγο επιλέγουν να εργαστούν σε μια προσπάθεια να εμπλουτίσουν τουλάχιστον το βιογραφικό τους, προσδοκώντας ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα μπορέσουν να διεκδικήσουν μια θέση εργασίας στηριζόμενοι στην προϋπηρεσία τους.

■ Η δεύτερη κατηγορία σχετίζεται με ανθρώπους που είτε δεν μπορούν να βρουν δουλειά, είτε έχουν απολυθεί και πέραν της προφανούς οικονομικής δυσχέρειας βιώνουν μεγάλου βαθμού ψυχολογική πίεση σε καθημερινή βάση. Σε αυτές τις συνθήκες ζητούν εναγωνίως, πολλές φορές ακόμα και παρακαλώντας, να εισέλθουν σε θέσεις εργασίας αμισθί με την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή είναι πιθανό να «ανοίξει» μία θέση εργασίας. Θέλουν το όνομά τους να είναι στην πιάτσα, όπως χαρακτηριστικά λένε, για να εξασφαλίσουν την όποια θεωρητικά ευκαιρία θα υπάρξει για επαγγελματική αποκατάσταση.

Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» για το σοβαρό αυτό ζήτημα η εργατολόγος κυρία Μαρία Τσίπρα αναφέρει: «Πάρα πολλοί άνθρωποι έρχονται και στο δικό μου γραφείο και μου λένε ‘‘τουλάχιστον να έρθω εδώ, να κάνω κάτι, να ασχολούμαι με κάτι και δεν θέλω να με πληρώνεις’’. Πολλοί πελάτες μου συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται για πάνω από έναν χρόνο με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα». Η νομική σύμβουλος της ΑΔΕΔΥ σημειώνει ότι «ακόμα κι αν μιλάμε για εθελοντική εργασία έχουμε αρκετά ζητήματα κατά πόσο αυτό επιτρέπεται και κατά πόσο δεν υπάρχει υποχρέωση ασφάλισης. Με βάση τη νομοθεσία του ΙΚΑ ακόμα κι αν κάποιος εργαστεί για μισή ώρα στην επιχείρησή σου πρέπει να ασφαλιστεί».