Ενα κλικ μια ιστορία

Η Κατερίνα Μουτσάτσου δεν είναι μια «τυχαία καλλιτεχνική περίπτωση», όπως ίσως νομίζουν κάποιοι που την πρωτογνώρισαν μέσα από το βίντεο-μανιφέστο
«Είμαι Ελληνίδα», το οποίο κυκλοφόρησε η ίδια στο Διαδίκτυο.

Το ότι είναι πολυτάλαντη δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Αρκεί να ρίξετε μια σύντομη ματιά στο βιογραφικό της και θα καταλάβετε ότι παρά το νεαρό της ηλικίας της έχει κάνει ιδιαίτερες δουλειές όλης της καλλιτεχνικής γκάμας (μουσική, τραγούδι, χορός, σινεμά, τηλεόραση), εντός και εκτός Ελλάδας.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι η ηθοποιός που μιλάει πολλές γλώσσες, σε όποιο ξένο μέρος βρέθηκε (Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Λος Αντζελες) τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας για τη δουλειά της και όχι για σκάνδαλα. Ειδικά στην Κωνσταντινούπολη, όπου έπαιζε σε δημοφιλή τηλεοπτική σειρά, ήταν φίρμα!

Προσωπικά τη γνώρισα πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα η Ιβάνα Τραμπ. Στο πάρτι που δόθηκε προς τιμήν της ήταν εκεί και η Κατερίνα, πολύ νέα τότε αλλά με μια διεθνή φλόγα στο μάτι. Ναι, το Κατερινάκι (επιτρέψτε μου να την αποκαλώ έτσι αφού, όπως μου αποκάλυψε εκείνη τη βραδιά, ήταν φανατική θαυμάστρια της ραδιοφωνικής εκπομπής μου τη δεκαετία του ’80) έχει τσαγανό και δεν «μασάει» με τίποτα.

Οσο και αν δεν της φαίνεται (λόγω του ότι είναι μινιόν και μικροδείχνει…), η Κατερίνα Μουτσάτσου κρύβει μέσα της μεγάλη δύναμη και αποφασιστικότητα για να κάνει σπουδαία πράγματα. Αυτό το μήνυμα μου πέρασε στη σύντομη γνωριμία μας, αλλά και αυτό πίστευα και πιστεύω ώς σήμερα.

Ομως επίσης «έπιανα στον αέρα» για το άτομό της ότι εδώ στην Ελλάδα δεν της… πάνε και τόσο πολύ τα πράγματα. Και αυτό όχι από δική της υπαιτιότητα, κάτι που αποδεικνύεται και σε ένα κείμενο-εξομολόγηση, το οποίο έχει αναρτήσει η ίδια στην προσωπικκή ιστοσελίδα της. Σας παραθέτω αυτούσιο ένα κομμάτι:

«Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο φίλοι, γνωστοί αλλά και άγνωστοι -οι άγνωστοι μέσω FB ή social media- μου γράφουν για τη “δική τους” ανάγκη να φύγουν από την Ελλάδα, η οποία βέβαια σχετίζεται αναμφίβολα με το ξέσπασμα της ανείπωτης κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας. Ξαφνικά, και ενώ όλοι μου λένε “σώθηκες που δεν είσαι εδώ!” και θέλουν να φύγουν από την πατρίδα μας, εγώ πιάνω τον εαυτό μου να έχω μέσα μου έναν και μοναδικό σκοπό: να γυρίσω πίσω. Γιατί; Γιατί η Ελλάδα του σήμερα, κατά τη δική μου άποψη, παρά την κατάρρευσή της έχει την ευκαιρία να γίνει καλύτερη από την Ελλάδα του χθες. Μάλλον, τείνει να γίνει, ΘΑ γίνει. Η Ελλάδα που απέφευγα τη δεκαετία του 2000 πηγαίνοντας στην Τουρκία και που άφησα το 2007 για να έρθω στο Λος Αντζελες, ήταν η Ελλάδα που με “έδιωχνε”. Αν και mainstream γενικά τηλεοπτικό πρόσωπο για το απέξω κοινό, δυσκολευόμουν να βρω τη θέση μου στο πλαίσιο ενός “συστήματος” που άγγιζε και τον δικό μου κόσμο τότε ως ηθοποιό και που το απέφευγα -άλλοτε συνειδητά, άλλοτε υποσυνείδητα- σαν την άδικη κατάρα… Ηταν σαν να μην άνηκα στην Ελλάδα, ενώ αυτή με είχε πλάσει… Και ενώ ήξερα ότι ήταν η πιο υπέροχη χώρα του κόσμου σε όλες τις εκφράσεις και στην ουσία της -της χρώσταγα το είναι μου- έπρεπε να την εγκαταλείψω! Ηταν μια σχιζοφρένια! Ξέρετε κάτι όμως; “Κυριακή, κοντή γιορτή”… Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά στη χώρα μας μόλις (ξε)καθαρίσει το εσωτερικό τοπίο της. Μόλις το ξεκαθαρίσουμε εμείς και το επαναπροσδιορίσουμε. Ο πόνος γεννάει καταπληκτικά πράγματα. Θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα πιο πολύ από ποτέ και θα το κάνω. Στο μεταξύ, δύναμη, πολλή δουλειά… Και αντίο στο “σύστημα”»!


ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ
Ενα κλικ μια ιστορία