The Speakeasy: Το «κρυφό» μπαρ που για να μπεις, χτυπάς κουδούνι

Εν έτει 1920 στην Αμερική, η 18η τροποποίηση του Συντάγματος κήρυσσε παράνομη με συνταγματική πρόνοια την παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών.
 Για τα επόμενα 13 χρόνια, οι Αμερικανοί πολίτες μπορούσαν να απολαύσουν το ποτό τους μόνο στα κρυφά, συνήθως σε υπόγειους χώρους που λειτουργούσαν παράλληλα με κάποια νόμιμη επιχείρηση.




Σε αυτούς είχαν πρόσβαση μόνο όσοι γνώριζαν το μυστικό συνθηματικό, ακριβώς όπως βλέπουμε να γίνεται στην πρώτη σκηνή της θρυλικής ταινίας «Μερικοί το προτιμούν καυτό».


Περίπου 100 χρόνια μετά και ενώ το αλκοόλ είναι απόλυτα νόμιμο, κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο Speakeasy στο Σύνταγμα. Εκεί όμως δεν πρέπει να ξέρεις ποιος είναι ο σωστός κωδικός, αλλά το σωστό κουδούνι (για να μην σε κατσαδιάσουν οι γείτονες).

Δύσκολα θα βρεις τη διεύθυνση -ή ακόμη και τηλέφωνο- στο διαδίκτυο και σεβόμενοι το όλο concept ούτε εμείς πρόκειται να σού αποκαλύψουμε τον ακριβή αριθμό. Ρωτώντας όμως τριγύρω σίγουρα θα βρεις κάποιον ψαγμένο που να μπορεί να σε κατευθύνει. Δεν πρόκειται να δεις ούτε ταμπέλα, ούτε άτομο στην είσοδο, ούτε καν κόσμο απ’ έξω. Το μόνο που θα δεις είναι μια εσοχή με μια πόρτα κοινής πολυκατοικίας. Διστακτικά -σίγουρα την πρώτη φορά- θα πατήσεις το κουδούνι. Μετά από λίγο, εάν είσαι τυχερός και το μαγαζί δεν είναι ήδη γεμάτο, θα σού ανοίξουν. Ακριβώς έτσι έκανα και εγώ με την παρέα μου, πριν βρεθούμε στον ασπρόμαυρο διάδρομο και σαν πιόνια σε σκακιέρα οδηγηθούμε στην κυκλική σκάλα. Μόλις την κατεβήκαμε, βρεθήκαμε σε μια ακόμη πόρτα, αυτήν τη φορά χωρίς κουδούνι. Μόλις γυρίσαμε το πόμολο ήταν σαν να βρεθήκαμε σε μια άλλη εποχή, εκείνη της ποτοαπαγόρευσης.

Το πρώτο δωμάτιο θυμίζει ένα κλασικό μπαρ, ενώ εάν προχωρήσεις λίγο παρακάτω θα βρεθείς σε ένα άλλο, που προσωπικά μού θυμίζει κάτι σε υπόγειο «κηπάκι». Εντυπωσιακά πλακάκια, ιδιαίτερα τραπεζάκια και χαμογελαστό προσωπικό σε προϊδεαζουν για μια όμορφη βραδιά. Υπό τους ήχους της jazz «μελετούμε» τον κατάλογο με τα ποτά. Ομολογουμένως μάς πήρε αρκετή ώρα για να καταλήξουμε, αλλά τελικά επιλέξαμε δύο κοκτέιλ, το Late night lust με ρούμι, κρέμα ιβίσκου, γκρέιπφρουτ, πιπέρι και λεμόνι και το At last word με τζιν, σαρτρέζ, μαρασκίνο και λάιμ. Και τα δύο αποδείχθηκαν εξαιρετικά, αν και μεγάλος νικητής της βραδιάς ανακηρύχθηκε το πρώτο.



Όσο για το περιβάλλον, είναι αυτό που λέμε η τέλεια λύση για όσους θέλουν να πιουν το ποτό τους, «μακριά» από το πολύβουο κέντρο. Αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο, ευνοούσε το δίχως άλλο την κουβέντα, σε αντίθεση με τον αθηναϊκό κανόνα που θέλει το χαλαρό ποτό να συνεπάγεται με πονοκέφαλο και έντονο σπρωξίδι.


Από: Βίκυ Χριστοπούλου